Eντόπισα τον Ντέινα Τζόια στο Λος Αντζελες, μια μεγαλούπολη την οποία αγαπά μεν, αλλά δεν διαθέτει πλέον την ενέργεια να βρίσκεται εκεί μονίμως, όπως στο παρελθόν. «Τρεις μήνες τον χρόνο περνώ εδώ, τον περισσότερο καιρό μένω στον αγροτικό Βορρά της Καλιφόρνιας» είπε προς «Το Βήμα» ο 71χρονος βραβευμένος ποιητής, κριτικός και δοκιμιογράφος, με τη μεικτή (ιταλική και μεξικανική) καταγωγή, από τους σημαντικότερους των Ηνωμένων Πολιτειών. «Με διακόψατε από μια μελαγχολική αποστολή. Μόλις έγραψα μια μακροσκελή επιστολή σε κάποιον παλιό φίλο που πεθαίνει, έναν συνάδελφο που έχω να τον ακούσω ή να τον δω για τέσσερις δεκαετίες. Ο αδελφός του με ενημέρωσε για την κατάστασή του. Και μου ζήτησε να του πω δυο λόγια. Λοιπόν, κάθισα και του έγραψα, κάτι εκτεταμένο και σοβαρό, προσπαθώντας να συμπυκνώσω την κρισιμότητα και την αξιοπρέπεια των τελευταίων ημερών του. Θα προτιμούσα να σας μεταφέρω κάτι πιο ευχάριστο, αλλά αυτό συμβαίνει…».
Και πράγματι, ό,τι περιέγραψε θα μπορούσε να το αποδώσει με στίχους, να το μεταπλάσει σε ένα ελεγειακό ποίημα, ατμοσφαιρικό και ευθύβολο, απέριττο και ρυθμικό (διότι και η ομοιοκαταληξία, κάτι το μουσικό διαποτίζει τα γραπτά του, τα οποία συν τοις άλλοις δεν αρνούνται ποτέ την αφηγηματικότητα, τη δύναμη μιας ιστορίας). Στα ελληνικά κυκλοφορεί το βιβλίο του Φυτεύοντας μία σεκόγια και άλλα ποιήματα [εκδ. Κοινωνίας των (δε)κάτων].
Πρόκειται για μια αντιπροσωπευτική ανθολογία από το σύνολο του έργου του. Στο πλαίσιο του 8ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών (19-23 Σεπτεμβρίου) θα απονεμηθεί στον Ντέινα Τζόια το Βραβείο Barbara Fields-Siotis του Κύκλου Ποιητών για το έτος 2022. Και με αυτήν ακριβώς την αφορμή επισκέπτεται ο ίδιος την Ελλάδα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
