Οι αναγνώστες της Αγκαθα Κρίστι γνωρίζουν καλά τον διάσημο βέλγο ερασιτέχνη ντετέκτιβ, ο οποίος αναλαμβάνει την εξιχνίαση εγκλημάτων και πάντα τα καταφέρνει χάρη στα φαιά κύτταρα του εγκεφάλου του που του δίνουν την ευκαιρία να κατατροπώνει τους επαγγελματίες αστυνομικούς. Ολοι οι εμπλεκόμενοι στις ιστορίες της, αστυνομικοί, συγγενείς των θυμάτων, μάρτυρες των εγκλημάτων, αλλά και οι δολοφόνοι, υποκλίνονται στο μεγαλείο της σκέψης του, αναγνωρίζοντας τις απεριόριστες δυνατότητές του να επιλύει και τις πιο δύσκολες υποθέσεις. Τα ίδιο κάνουν και οι αναγνώστες, βεβαίως. Η Κρίστι, με ένα αδιόρατο χιούμορ που δεν σπάει κόκαλα αλλά που προκαλεί χαμόγελα, καταφέρνει συχνά, όχι βέβαια πάντα, να γοητεύει τους θαυμαστές του συγγραφικού της ταλέντου.
Ενίοτε, δίπλα στον Ηρακλή Πουαρό βάζει μια ηρωίδα, τη συγγραφέα Αριάδνη Ολιβερ, το alter ego της, να ζητάει τη βοήθειά του. Αυτό συμβαίνει και στο μυθιστόρημα Πάρτι για δολοφόνους (εκδ. Ψυχογιός), όπου η Αριάδνη, όνομα ελληνικό που παραπέμπει στον μύθο του Θησέα, φιλοξενείται σ’ ένα σπίτι και βοηθάει στις ετοιμασίες για ένα παιδικό πάρτι που διοργανώνεται για το Χάλοουιν, τη δυτική εορτή μνήμης των νεκρών – γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 31 Οκτωβρίου. Εκεί, ένα αλαζονικό δεκατριάχρονο κορίτσι, η Τζόις, περηφανεύεται ότι υπήρξε μάρτυρας ενός φόνου. Η αποκάλυψή της προκαλεί συζητήσεις και σύντομα το κορίτσι εντοπίζεται νεκρό στη βιβλιοθήκη του σπιτιού, πνιγμένο σ’ έναν κουβά με μήλα – στο πάρτι παίζεται ένα παιχνίδι, το ψάρεμα των μήλων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
