Μακρόβιος είναι ο οργανισμός που ζει επί μακρόν. Μακρόβια είναι και κάποια μικρόβια που, παρά την επονομασία τους, δεν είναι βραχύβια αλλά πολυετή. Από αυτά τα τελευταία, πολλά «φιλοξενούνται» στο ανθρώπινο σώμα και παράγουν ουσίες απαραίτητες για τη ζωή μας. Σε αντίθεση με αυτά τα χρήσιμα μικρόβια, τα Μακρόβια, στα οποία αναφέρεται ο Γιάννης Ευσταθιάδης, προκαλούν χρόνιες βλάβες: ο συγγραφέας δεν ασχολείται με μονοκύτταρους οργανισμούς, αλλά σχολιάζει εδραιωμένες καταστάσεις του συστήματος, τις οποίες το «ανοσοποιητικό» μας σύστημα δεν έχει καταφέρει – ή δεν θέλει – να αντιμετωπίσει και για τις οποίες δεν έχει βρεθεί ακόμη το «φάρμακο».
Ο Ευσταθιάδης με οξυδέρκεια παρατηρεί τέτοιου είδους μακρόβιες καταστάσεις και τα κείμενά του, μολονότι γράφτηκαν το διάστημα 1998-2007, παραμένουν εξαιρετικά επίκαιρα. Ανάμεσα σ’ αυτά υπάρχουν και σκέψεις για το παρόν: πώς να ακούσει κανείς το «It’s a wonderful world» όταν με μάσκα και αγωνία μπαίνουμε στο μετρό ή στο αεροπλάνο και όταν κατ’ ανάγκη «τα φιλιά είναι λιγότερα, λιγότερες οι χειραψίες, λιγότεροι οι εναγκαλισμοί, λιγότερες οι ομιλίες εντέλει, αφού ακόμα και η ομιλία μπορεί να παράγει θανατηφόρα αύρα…»; Ενας διάχυτος φόβος κυριαρχεί και ο παγκόσμιος θρήνος για τους νεκρούς είναι ίσως και πένθος για την ανθρώπινη ήττα απέναντι στο ανεξέλεγκτο, σημειώνει ο συγγραφέας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
