Εχοντας διανύσει μία τριακονταετία σχεδόν, από το 1993, όταν εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του Σύμβολα, μέχρι σήμερα, με μια παραγωγή που αθροίζει πλέον 25 βιβλία, ο Γιώργος Βέλτσος διανύει το στάδιο της εντατικής νεότητας, σε πείσμα των ληξίαρχων της όποιας ιστορίας – και της λογοτεχνικής. Στα 33 αυτοτελή ποιήματα της συλλογής του Η Ανάληψις της Παρθένου, τα 24 άτιτλα και τα 9 τιτλοφορημένα (τα 3 αναδημοσιευμένα από το περυσινό βιβλίο του Ημερολόγιο ενός αθέατου εγκλεισμού), συνεχίζει να αναπτύσσει τον βαθιά δραματικό πυρήνα των προηγούμενων βιβλίων του. Η άμεση βιωματικότητα, ο εξομολογητικός τόνος, η συναισθηματική και η ελεγειακή διάθεση χωνεύονται στο υπέδαφος των ποιημάτων, καθώς ριζώνουν και βλασταίνουν με την οξυδερκή στοχαστικότητα, τη στωική ειρωνεία, τον έντονο αυτοσαρκασμό. Στο «Παράρτημα» του βιβλίου προστίθεται το 16 σελίδων, χωρισμένο σε δύο μέρη, ποίημα «Λογοτεχνία. Ενας δικανικός». Σε αυτό ο Βέλτσος, μετατονίζοντας το ύφος του, αλλά διατηρώντας το ίδιο ποιητικό ήθος, ασκείται στον τρόπο της παρωδίας, εκείνης των συμβάσεων της σύγχρονης ποίησης, χάρη στην αξιοποίηση ιδίως των ειρωνικών δυνατοτήτων της ομοιοκαταληξίας και του αναπαιστικού μέτρου.
Παραμένοντας στο προσκήνιο της δημοσιότητας, μέσω των ποιημάτων του και των κειμένων του δηκτικού σχολιασμού της πολιτικοκοινωνικής επικαιρότητας, ο Βέλτσος βιώνει την αυτοεξορία του. Αυτήν μεταπλάθει σε ποίηση και μας την αφηγείται λοξά με τα σχόλιά του, καθώς ο λόγος του είναι εντελώς ασύμβατος – και γι’ αυτό είναι ζωτικός, αν κριθεί με μέτρο τις λιμνάζουσες συμβάσεις τόσο της ποιητικής κοινής όσο και του λόγου της πολιτισμικής δημοσιογραφίας. Δεν πρόκειται για νοσηρό εθισμό, αλλά για ενεργητική αντίπραξη. Γι’ αυτό συνδέω τις δύο κατηγορίες κειμένων του, επειδή τα ποιήματά του γράφονται πάνω στα χνάρια των μη ποιητικών, ονοματισμένων έτσι κατά συνθήκη, κειμένων του, καθώς όλα, ποιητικά και μη, γεννιούνται επώδυνα από την ίδια μήτρα βαθιά βιωμένου, αισθηματικά δονούμενου, εμπύρετου και υγιούς στοχασμού. Ενός στοχασμού που επιδεινώνεται από τη γύρω πραγματικότητα και ζωογονείται από αναγνώσματα, ποιητικά και άλλα, από αυτά που πολύ θα ήθελε να είχε γράψει ή είναι γραμμένα, θαρρείς, από τον ίδιο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
