Τονίζετε με έμφαση το πρόβλημα της σημερινής δυσπιστίας των πολιτών έναντι των κυβερνήσεων. Πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί;
«Το πρόβλημα της δυσπιστίας οφείλεται στο γεγονός ότι οι πολίτες νιώθουν αποκομμένοι από την κυβέρνηση. Ενας από τους λόγους είναι η αποτυχία μας να διδάξουμε την πολιτική αγωγή, κάτι που αποτελούσε σημαντικό μέρος της εκπαίδευσης σε προηγούμενες δεκαετίες. Θεωρώ επίσης τραγωδία την καταστροφή του τοπικού Τύπου σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία γιατί οι τοπικές εφημερίδες είναι λιγότερο πολωτικές από τα εθνικά μέσα ενημέρωσης και η κοινή γνώμη τις εμπιστεύεται περισσότερο. Γενικότερα, παρατηρούμε την απώλεια παλαιότερων μορφών διασύνδεσης και στο κενό αυτό αναπτύσσεται η έλλειψη εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις. Κάτι που έχουμε χάσει και θα πρέπει να ξαναβρούμε είναι η επαφή μεταξύ ανθρώπων διαφορετικής προέλευσης και πεποιθήσεων – ανθρώπων από διαφορετικές περιοχές, ανθρώπων με άλλες πολιτικές ταυτότητες. Σκεφτείτε τις μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη. Διέσπασε τις αρχικές γεωγραφικές φυλές της Αθήνας και επινόησε 10 νέες που δεν γειτόνευαν μεταξύ τους. Κάτι παρόμοιο έκαναν και οι Χιούρον με ένα σύστημα πατριών. Χρειαζόμαστε και εμείς ένα έξυπνο σύστημα που να μας φέρνει σε επαφή με εκείνους που δεν μας μοιάζουν. Παραδοσιακά, αυτό συνέβαινε με πολιτειακούς θεσμούς, όπως, για παράδειγμα, η στρατιωτική θητεία, όπου συναντώνταν άνθρωποι από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και μονοπάτια της ζωής, όπου ανταλλάσσονταν και αναμειγνύονταν εμπειρίες. Αυτή η συνάντηση έχει εκλείψει. Είναι ανάγκη να την επιδιώξουμε ξανά».
