Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια στροφή στην αγροτική ιστορία σε διεθνές επίπεδο. Το διαρκώς αυξανόμενο ενδιαφέρον για τους αγρότες και την ιστορία τους έρχεται αφενός να φωτίσει αθέατες πτυχές της εξέλιξης και της διαδρομής του κόσμου της υπαίθρου και αφετέρου να ανατρέψει μια μονολιθική αντίληψη για αυτόν. Σε αυτή τη νέα ιστοριογραφική προσέγγιση εντάσσεται και το τελευταίο βιβλίο του πανεπιστημιακού ιστορικού Δημήτρη Παναγιωτόπουλου, ενός ακούραστου ερευνητή, με θέμα την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αλλά ελάχιστα μελετημένη, αγροτική ιστορία της χώρας μας. Δυστυχώς, τα πανεπιστήμιά μας δεν έχουν αποδώσει τη σημασία που αρμόζει σε αυτό το επιστημονικό αντικείμενο. Ομως, η μελέτη της ιστορίας του αγροτικού κόσμου της χώρας μας συμβάλλει πολλαπλά στην κατανόηση της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Με αυτόν τον στόχο, ο Παναγιωτόπουλος εξετάζει στο βιβλίο του τις οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και ιδεολογικές πτυχές εξέλιξης του αγροτικού κόσμου τα τελευταία 200 χρόνια.
Το βιβλίο διαρθρώνεται σε δύο μέρη που καλύπτουν χρονικά τις περιόδους από την Επανάσταση του 1821 μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα και από τις αρχές του 20ού μέχρι σήμερα. Το πρώτο μέρος αναφέρεται στην περίοδο της οθωμανικής κατάκτησης και στην ανασυγκρότηση κατά την περίοδο της απελευθέρωσης. Στο μικροεπίπεδο, εξετάζεται η δομή και λειτουργία της γεωργικής εκμετάλλευσης τον 19ο αιώνα και οι ποικίλες στρατηγικές επιβίωσης της αγροτικής οικογένειας και της οικογενειακής εκμετάλλευσης εντός της πολύπλευρης κρίσης που παρατηρείται στον αγροτικό τομέα στο γύρισμα του αιώνα και συνδέεται με τη γενικότερη οικονομική ύφεση και την πτώχευση του κράτους στο τέλος του.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
