Στo πλαίσιο των εργασιών της Διάσκεψης για το Μέλλον της Ευρώπης, που ολοκληρώθηκαν λίγο πριν το καλοκαίρι, δύο συνάδελφοι στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, οι καθηγητές Πέτρος Στάγκος, που διαθέτει μακρά εμπειρία στο δίκαιο και την πρακτική της ευρωπαϊκής έννομης τάξης, και Φιλήμων Παιονίδης, που γόνιμα ερευνά και διδάσκει τη θεωρία της δημοκρατίας, ένωσαν τις φωνές τους για να προτείνουν το «βάπτισμα» της Ενωσης σε μια πρωτόγνωρη δημοκρατική διαδικασία, ικανή, κατά τη σκέψη των δύο ακαδημαϊκών, να καταστήσει τις αποφάσεις της πολιτικά και κοινωνικά αποδεκτές από τους ετερόκλητους εθνικούς πληθυσμούς που την απαρτίζουν. Οι δυο συγγραφείς μετέτρεψαν μια σύντομη ανάρτησή τους στην ηλεκτρονική πλατφόρμα της Διάσκεψης σε ένα ευσύνοπτο αλλά αναλυτικό πόνημα (Η συνέλευση ευρωπαίων πολιτών, εκδ. Παπαζήση) για τον γνήσιο εκδημοκρατισμό της Ενωσης μέσω της καθιέρωσης στους κόλπους της του θεσμού της Συνέλευσης Πολιτών.
Ο θεσμός αυτός ακμάζει τα τελευταία χρόνια σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο, στον οποίο κατ’ εξοχήν ανήκει η ΕΕ. Οι λόγοι της επιτυχημένης σταδιοδρομίας του είναι ότι μια τέτοια συνέλευση συγκροτείται κατά κανόνα από ένα τυχαίο δείγμα πολιτών, επιλεγμένων με κλήρωση, οι οποίοι διαβουλεύονται πάνω σε συγκεκριμένο ζήτημα, το δε πόρισμα στο οποίο θα καταλήξει είναι υποχρεωτικό για το οικείο Κοινοβούλιο. Με άλλα λόγια, το νομοθετικό σώμα είναι υποχρεωμένο να μετατρέψει σε νομική πράξη την πρόταση της συνέλευσης και σε περίπτωση που δεν το κάνει, θα πρέπει να αιτιολογήσει επαρκώς γιατί την απέρριψε.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
