Το δικαστικό μυθιστόρημα ξεκινάει ενδεχομένως από τον γαλλικό 17ο και τον 18ο αιώνα με ένα μεικτό αφηγηματικό είδος, με έναν συνδυασμό πραγματικών γεγονότων αντλημένων από δίκες της εποχής και στοιχείων μυθοπλασίας, που ήταν ιδιαιτέρως δημοφιλές τότε, ενώ αργότερα η δικαστική μυθοπλασία έγινε επικουρική παράμετρος του αστυνομικού μυθιστορήματος. Η δίκη Σουάρεφ (εκδ. Πατάκη), το καινούργιο μυθιστόρημα του Χ. Α. Χωμενίδη, διαθέτει ατμόσφαιρα αστυνομικής πλοκής, αντλεί τα πραγματολογικά του δεδομένα από τον κόσμο της σύγχρονης, μαχόμενης δικηγορίας και αποτελεί παρωδία δικαστικού μυθιστορήματος με πλήθος αιχμές για το ελληνικό περιβάλλον των ημερών μας.
Με πολυπρόσωπη σύνθεση ηρώων, που έχουν να κάνουν με το έγκριτο και ευρέως αναγνωρισμένο γραφείο ποινικών υποθέσεων του Δημοσθένη Καραμπαλίκη και με τον διευθυντή του Μάκη Σακκά, όπως και με τον κ. Φωτιάδη, τον Χάρη Τσετίνη, την Κωνσταντίνα Γιάννου, τον Σόλωνα Λούσκο, τον Ευθύμη Βογιατζή και την Παναγιώτα Αϊβάλη, σύζυγο του ιδρυτή και κληρονόμο της εταιρείας: ο καθένας χαρακτήρας με την ιδιαίτερη ιστορία του και όλοι μαζί μέσα σε ένα πύρινο κουβάρι ανταγωνιστικών επαγγελματικών δεσμών. Σε όλο το βιβλίο οι σχέσεις των ανθρώπων του Καραμπαλίκη με τους πελάτες και τις δικαστικές τους ανάγκες αποκαλύπτουν μια Ελλάδα που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην εμπειρία της οικονομικής κρίσης ή της πανδημίας του κορωνοϊού και στη σημερινή περίοδο. Μια Ελλάδα την οποία ο Χωμενίδης δεν παρωδεί με τους εξπρεσιονιστικούς τόνους των παλαιότερων μυθιστορημάτων του, προτιμώντας να τη διακωμωδήσει ελαφρά και ταυτοχρόνως να συναισθανθεί την καθημερινότητά της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
