Τέσσερα διαφορετικά στον χώρο και στον χρόνο στιγμιότυπα παρατίθενται στην εναρκτήρια σκηνή του βιβλίου του Χάρη Εξερτζόγλου: η συμμετοχή ενός αμερικανού πολίτη στην αναβίωση μιας μάχης του αμερικανικού Εμφυλίου, η εντολή της σοσιαλιστικής ισπανικής κυβέρνησης για τη μετακομιδή των οστών του στρατηγού Φράνκο, η απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη για την απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού, μια είδηση για την πραγματοποίηση ενός ιστορικού περιπάτου στο κέντρο της Αθήνας στα χνάρια ενός επεισοδίου της Κατοχής συνδεδεμένου με τον Εμφύλιο, της δολοφονίας του φοιτητή Κίτσου Μαλτέζου. Τα επεισόδια δεν σχετίζονται μεταξύ τους, αποτελούν όμως ενδεικτικές περιπτώσεις επανεπίσκεψης ενός παρελθόντος και πρόσληψής του με όρους του παρόντος. Πρόκειται για την ουσία αυτού που καλείται «δημόσια ιστορία», ενός πεδίου με δυναμική παρουσία τα τελευταία τριάντα χρόνια, το οποίο διαφοροποιείται από την ακαδημαϊκή ιστορία εφόσον δεν ταυτίζεται απαραίτητα με τα επιστημονικά κριτήριά της, στηρίζεται ωστόσο σε τεκμήρια όπως προσωπικές αφηγήσεις, αλληλογραφία, φωτογραφίες, αντικείμενα. Στο Δημόσια Ιστορία. Μια εισαγωγή ο καθηγητής Κοινωνικής και Πολιτισμικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου διερευνά ακριβώς αυτό το σύνολο πρακτικών που παρουσιάζει ιδιαίτερη σημασία για τη συγκρότηση της υποκειμενικότητας, τη διαχείριση της μνήμης και, κατά συνέπεια, των συλλογικών ταυτοτήτων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
