σύγχρονη πρόσληψη του παιδικού βιβλίου δίνει συχνά έμφαση στην ποιότητα της εικονογράφησης, στα κοινωνικά συμφραζόμενα, στην αποφυγή των στερεοτύπων, στην κόμικ αισθητική των προσώπων και των καταστάσεων. Παράγει αναμφίβολα μια πολύ ευρύτερη υφολογική γκάμα κειμένων και επιλογών από ό,τι στο παρελθόν, όπως και προϊόντα πιο ταιριαστά στην εκάστοτε ηλικία. Ενίοτε όμως μοιάζει και να αναλώνεται στην αντιγραφή προτύπων με τις ίδιες ιδιότητες και αντίστοιχες πλοκές που διαφοροποιούνται μόνο στο όνομα (ή στο ζωικό είδος). Εξ ου και πλάι στην τεράστια σημερινή παραγωγή επιβιώνουν με θαυμαστές αντοχές και αφηγήματα πιο παραδοσιακά ως προς την πλοκή ή τη στόχευση. Τα 5 λαγωνικά της Βρετανίδας Ενιντ Μπλάιτον (1897-1968) πρωτοεμφανίστηκαν εν μέσω Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (το 1943 με το Μυστήριο του φλεγόμενου εξοχικού) για να ακολουθήσουν 14 συνέχειες ως το 1961 που συνεχίζουν να αποτελούν μπεστ σέλερ. Παιδική μεταφορά του αστυνομικού μυθιστορήματος, βασίζονται στη φιλία μιας ομάδας φιλοπερίεργων αγοριών και κοριτσιών (πιο ευφυών από αρκετούς ενηλίκους που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας), τα οποία εξιχνιάζουν μυστηριώδη συμβάντα. Στο Μυστήριο του κρυφού δωματίου τα αδέλφια Πιπ και Μπέτι Χίλτον, Λάρι και Ντέζι Ντέικιν, αποδέχονται τον φίλο τους, Φρέντι Τρότβιλ, ως αρχηγό της ομάδας και αναμειγνύονται στην υπόθεση ενός εγκαταλελειμμένου σπιτιού με ένα μυστικό δωμάτιο που χρησιμοποιείται από ύποπτους ξένους. Αρκετές ανατροπές αργότερα, και αφού οι μικροί πρωταγωνιστές επιδείξουν την επινοητικότητά τους, η τάξη του κόσμου αποκαθίσταται με τη συνέργεια της αστυνομίας. Η Μπλάιτον οργανώνει αυτό το περιβάλλον με τα μέτρα της ηθικής και δεν αφίσταται από κατηγοριοποιήσεις που σήμερα θα θεωρούνταν προβληματικές, ωστόσο η θεματική της (παιδιά που παρεισφρέουν με την αξία τους στον χώρο των μεγάλων) παραμένει πρότυπο και διαχρονικός τόπος της παιδικής λογοτεχνίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
