Μεσοβδόμαδα, στην οδό Χαριλάου Τρικούπη, στο κέντρο της Αθήνας. Ηταν η ώρα της μεσημεριανής ανάπαυλας. Κανονικά θα έπρεπε να κλείσει το παλαιοβιβλιοπωλείο του και να πεταχτεί για λίγες ώρες στο σπίτι. Αντ’ αυτού ο Νίκος Χρυσός φιλοξένησε «Το Βήμα» στο κατάστημά του, έναν χώρο ασφυκτικά γεμάτο αλλά ζηλευτά τακτοποιημένο, και τόσο ατμοσφαιρικό μάλιστα που ήθελες να παραμείνεις εκεί όσο το δυνατόν περισσότερο. Αφορμή για τη συνομιλία με τον 47χρονο συγγραφέα στάθηκε μια πρόσφατη και σημαντική διάκρισή του, το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης 2019 για το μυθιστόρημά του Καινούργια μέρα που κυκλοφόρησε τον περασμένο Οκτώβριο. Πρόκειται, ας είμαστε σαφείς, για ένα μεγάλο ελληνικό μυθιστόρημα, με το οποίο ο ίδιος εισέρχεται πια ορμητικά στο προσκήνιο της σύγχρονης πεζογραφίας μας. Πέρα από την περίτεχνη δομή τούτης της εκτεταμένης σύνθεσης, η οποία συνιστά κι έναν ύμνο στην ίδια την τέχνη της αφήγησης, αυτό που κάνει εντυπωσιακό το έργο είναι η ποιότητα της λεπτοδουλεμένης γλώσσας του. Εδώ πρωταγωνιστεί το κοινωνικό περιθώριο, οι απόκληροι, οι άστεγοι, οι πεινασμένοι. Στο επίκεντρο του βιβλίου (που διαδραματίζεται σε κάποιο Λιμάνι, κάποιας πόλης του Νότου η οποία δεν κατονομάζεται) βρίσκεται η άγρια δολοφονία του Σεβαστιανού, ενός παράξενου κλοσάρ που σαγηνεύει τους πάντες με τις πληθωρικές ιστορίες του. Μια χειμωνιάτικη νύχτα τρεις άντρες (μάλλον νεοναζί, μιας και λειτουργούν σαν θρασύδειλο τάγμα εφόδου που την πέφτει σε έναν αδύναμο και όχι σε κάποια οργανωμένη μαφία) τον πυρπολούν ζωντανό. Ο μικρότερος και πιο άβγαλτος από τους θύτες, ο Παύλος, συνταράσσεται από το ακραίο περιστατικό και στη συνέχεια, βασανισμένος από τις τύψεις, σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να εξιλεωθεί, αποδύεται σε μια έρευνα για να βρει όσους τον γνώριζαν προσωπικά. Εντοπίζει τέσσερις, τον Τέως, τον Μαρκόνη, τον Λάκυ και τον Γιάννη, και τους ζητά να μιλήσουν για τον σύντροφό τους. Ο καθένας, ωστόσο, παρουσιάζει μια διαφορετική εκδοχή του Σεβαστιανού, οι μαρτυρίες τους δεν αργούν να συγκρουστούν και να περιπλέξουν ακόμη πιο πολύ το δράμα. Είναι τέσσερις επειδή τόσοι ήταν και οι Ευαγγελιστές. Ο συγγραφέας, απολύτως συνειδητά, βασίστηκε στην Καινή Διαθήκη, «ένα λαμπρό παράδειγμα μυθιστορηματικής επιτυχίας», όπως δήλωσε στην εφημερίδα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
