Μια γυναίκα που δεν κατονομάζεται ποτέ κατά τη διάρκεια της αφήγησης προσπαθεί να αναρρώσει σε ένα απομακρυσμένο χωριό, αλλά
έρχεται αντιμέτωπη με όλους τους απωθημένους εφιάλτες της. Κινούμενη μεταξύ πραγματικότητας και ονείρου, η Ευγενία Φακίνου γράφει ένα μυθιστόρημα για τη φθορά, τον θάνατο και την απροσδόκητη ελπίδα της αγάπης.