Αυτή τη φορά δεν επρόκειτο, όπως πέρυσι, για κεραυνό εν αιθρία. Διότι εφέτος το ονοματεπώνυμο της Ανί Ερνό συζητήθηκε αρκετά προτού ανακοινωθεί την περασμένη Πέμπτη το Νομπέλ Λογοτεχνίας 2022. Η 82χρονη πεζογράφος, έχοντας διαγράψει μια σχεδόν πεντηκονταετή πορεία στα γράμματα, αναδείχθηκε από τη Σουηδική Ακαδημία «για το θάρρος και την κλινική οξύνοια με την οποία αποκαλύπτει τις ρίζες, την αποξένωση και τους συλλογικούς περιορισμούς της ατομικής μνήμης». Εγινε έτσι η πρώτη γυναίκα συγγραφέας από τη Γαλλία (με ταπεινή καταγωγή από τη Νορμανδία, πιο συγκεκριμένα) που λαμβάνει την ύψιστη διεθνή τιμή για την τέχνη του λόγου.
Στο ερώτημα αν υπήρχε σε αυτή τη γλώσσα και σε αυτή τη χώρα (δεν διάγει ακριβώς μια περίοδο ακμής, κακά τα ψέματα, αν κατά τα λοιπά εξαιρέσουμε τον Μισέλ Ουελμπέκ, ο οποίος συνιστά μια ειδική περίπτωση από μόνος του) κάποια άλλη εν ζωή γυναίκα συγγραφέας η οποία θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις ποικίλες προϋποθέσεις του συγκεκριμένου παγκόσμιου βραβείου, η απάντηση όχι μόνο δεν είναι εύκολη αλλά ίσως να είναι και αρνητική. Εντάξει, η Ανί Ερνό δεν έχει υφή ανάλογη με τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, ας πούμε, όμως δεν είναι εκεί το θέμα, το θέμα είναι να διερευνήσουμε γιατί τη δεδομένη στιγμή οι Σουηδοί ξεχώρισαν μια συγγραφέα που αποτελεί αναμφίβολα ένα σημαντικό και κορυφαίο μέγεθος για τη σημερινή φάση της γαλλικής λογοτεχνίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
