Ούτε ηλεκτρονικό ούτε ατμίζον. Ενα πραγματικό τσιγάρο, η τελευταία σταθερή σου επιθυμία. Κατ’ επανάληψη, σ’ το αρνιόμουν. Το ‘κοψα, σου λεγα, δεν με πίστευες, κι ευθύς ψαχούλευες τις τσάντες μου. Δεν έβρισκες, τα είχα καπνίσει όλα προτού χτυπήσω το κουδούνι σου.
Ενα πραγματικό τσιγάρο, η νοερή γραφίδα σου μία ολόκληρη ζωή. Μετά, ατμιστό που ούτε που καίγεται για σένα. Δίχως γεύση και, το χειρότερο, δίχως γραφίδα. Εως ότου στέρεψε κι αυτό, μαζί με σένα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
