Με τη νουβέλα του 360 (σχεδόν προ δεκαετίας), ο Αχιλλέας Κυριακίδης συνόψισε σε μερικές σελίδες όλα τα δομικά στοιχεία και τις επιρροές που διαμόρφωσαν την πεζογραφία του κατά τη διάρκεια σαράντα ετών, συνδέοντας τον λόγο της αφήγησης με τις εικόνες του κινηματογραφικού πλάνου ή με τους ήχους που παράγει ένα μουσικό κομμάτι. Ο Κυριακίδης έφτασε εκεί μέχρι τα παιχνίδια του Μπόρχες με τον χρόνο και τις αποδομητικές διαθέσεις του λετρισμού και του κινήματος Ουλιπό απέναντι στη γλώσσα (το Εργαστήρι Δυνητικής Λογοτεχνίας του Ρεϊμόν Κενό). Το σινεμά, τα μπορχεσιανά παιχνίδια και ο λετρισμός κυριαρχούν και στον ανά χείρας Eλγκαρ, με τη διαφορά πως από την επιφάνεια μιας έστω και περιορισμένης σε έκταση νουβέλας περνάμε αυτή τη φορά σε 24 αστραπιαία διηγήματα, όπου και ένας μινιμαλιστικός χορός πυκνών λεκτικών εκρήξεων και διάχυτων ονειρικών θραυσμάτων. Χορός που ταυτίζεται ειρωνικά όχι μόνο με τις 24 ραψωδίες του έπους της Οδύσσειας, ή με τα 24 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου, αλλά και με τις 24 παραλλαγές του άγγλου συνθέτη Eντουαρντ Eλγκαρ, όπως εμφανίζονται στο έργο του Παραλλαγές Αίνιγμα, το οποίο και προσφέρει τον τίτλο του στην καινούργια δουλειά του Κυριακίδη.
Τι ακριβώς μας λένε αυτές οι ιστορίες; Μα, τα πιο διαφορετικά πράγματα με έναν τρόπο παιγνιώδη και κυρίως αινιγματικό και εσκεμμένα ανολοκλήρωτο, όπως το επιτάσσουν και οι Παραλλαγές του Eλγκαρ. Παραθέτω ανάκατα: επανειλημμένες αποτυχίες αυτοκτονίας με κατάληξη έναν τυχαίο θάνατο από τροχαίο, χωρισμοί ζευγαριών και επανασυνδέσεις, πνιγμένοι που σώζουν πνιγόμενους, άριες και καθρέφτες που σκοτώνουν, ανύποπτες υποδοχές σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, διάσπαρτες και μάλλον αναπάντητες ερωτήσεις για την αγάπη, για τα μηνύματα της τέχνης και για τον Θεό, κλοπές χωρίς κλοπή (αλλά τελικά με τα κλεμμένα υπό μάλης), ενύπνια θανάτου και επιστροφής στα πατρώα ή μια αποσπασματική ιστορία της γαλλικής αντίστασης μαζί με συσχετισμούς μεταξύ λογοτεχνίας, μαθηματικών και αριθμών. Επιπροσθέτως: ηχογράφηση μιας συναυλίας και του πανδαιμόνιου που την ακολουθεί, σενάρια για φινάλε ζωής, αποχαιρετισμοί φίλων, καθώς και μέθοδοι πρώτα για να κλείσουμε τα μάτια και ύστερα να δούμε και να ακούσουμε κάποιον να μιλάει. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα αχανές πλέγμα λογοτεχνικών, εικαστικών, κινηματογραφικών και μουσικών παραπομπών. Ονομάτων επίσκεψις. Παραθέτω και πάλι ανάκατα και χωρίς σειρά: Ευριπίδης, Oμηρος, Μάρκος Αυρήλιος, Τριφό, Ανιές Βαρντά, Ρομπέρ Μπρεσόν, Στάνλεϊ Κιούμπρικ, Βισκόντι, Χίτσκοκ, Βαν Γκογκ, Ταρκόφσκι, Ζενέ, Μπορίς Βιάν, Φρανς, Κοκτό, Τσέστερτον, Κορτάσαρ, Τόμας Μαν, Λουί Μαλ, Αντονιόνι, Σαίξπηρ, Μπόρχες, Βέντερς, Κάλβος, Αλέξανδρος Μπάρας, Ζέφη Δαράκη, Γιώργος Χειμωνάς, Νικηφόρος Βρεττάκος, Μανόλης Αναγνωστάκης, Μοντεβέρντι, Ραβέλ, Σούμπερτ, Πέρσελ, Βέρντι και Χέντελ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
