Αντίο, Βερολίνο

Η λέξη Μητρόπολη με την οποία τιτλοφορείται το τελευταίο μυθιστόρημα του Φίλιπ Κερ (1956-2018), που το ολοκλήρωσε λίγο πριν πεθάνει απρόσμενα, θυμίζει αρχικά την ομώνυμη ταινία του Φριτς Λανγκ. Παραπέμπει κυρίως στο Βερολίνο, την περιώνυμη πρωτεύουσα της Γερμανίας. Στον πρόλογο του βιβλίου διαβάζουμε ότι η συγκεκριμένη πόλη μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, έμοιαζε με τη Βαβυλώνα, τη Βαβέλ, την πόλη που ήταν συνώνυμη της αμαρτίας και των επί γης ανοσιουργημάτων, όπως σημειώνει ο κεντρικός ήρωας. Ωστόσο, δεν ήταν χειρότερη από το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη ή τη Σανγκάη, προσθέτει, αναφέροντας πως τα βράδια του καλοκαιριού το πάρκο Τιργκάρτεν κάποιες φορές έμοιαζε με φάρμα για επιβήτορες, καθώς οι πόρνες συνουσιάζονταν με τους πελάτες τους στο γρασίδι.

Ο Φίλιπ Κερ είχε σαγηνευτεί από τη γερμανική ιστορία των δεκαετιών 1920, 1930 και 1940. Ενώ εργαζόταν ως κειμενογράφος σε διαφημιστικές εταιρείες, σκέφτηκε να γράψει μυθιστόρημα με ήρωα έναν βερολινέζο αστυνομικό το 1936. Ετσι προέκυψαν Οι βιολέτες του Μάρτη, όπου εμφανίστηκε ο κυνικός αλλά έντιμος Μπέρνι Γκούντερ, ο οποίος βιώνει την άνοδο και πτώση του ναζισμού. Η επιτυχία του βιβλίου έκανε τον Κερ να γράψει τα μυθιστορήματα Ο χλωμός εγκληματίας και Γερμανικό ρέκβιεμ, ενώ αργότερα και τα τρία συγκεντρώθηκαν σε έναν τόμο με τον γενικό τίτλο Berlin Noir που θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας. Η Μητρόπολη μας μεταφέρει στο Βερολίνο το 1928. Ο νεαρός αστυνομικός Μπέρνι Γκούντερ ερευνά τέσσερις δολοφονίες: ισάριθμες πόρνες σε τέσσερις εβδομάδες βρέθηκαν ακρωτηριασμένες σε σιδηροδρομικό σταθμό. Τα εγκλήματα δεν προκάλεσαν κανένα ενδιαφέρον στους κατοίκους της πόλης, που ήθελαν να απαλλαγούν από τα έκφυλα άτομα. Ωστόσο, στο Βερολίνο παλαιότερα, μέχρι το 1914, η ανθρώπινη ζωή ήταν πολύτιμη. Επειτα, η πόλη μεταλλάχθηκε. Το 1923 έφθασε ο πληθωρισμός, τα χρήματα έχασαν την αξία τους, ξέπεσε η ανθρώπινη ζωή, το σεξ αποτελούσε τρόπο εκτόνωσης.