Την εντατική ανάγνωση περί το 1821 διαδέχθηκε εκείνη για την επέτειο των 100 ετών από το 1922 και για τις «Χαμένες Πατρίδες». Σε αυτό το πνεύμα προσέγγισα τα πονήματα του Κωνσταντίνου Νίγδελη για την Καππαδοκία, τα ήθη, τα έθιμά τους, τα σχολειά, τις εκκλησιές. Αν την προηγούμενη χρονιά πολλές ήταν οι σύντομες συμβολές, φέτος ρίχτηκα σε ογκώδεις, χορταστικές μελέτες.
Ξεκινώντας με τον πρώτο τόμο 647 σελίδων της Ιστορίας της μουσικής στη Νεώτερη Ελλάδα που αναφέρεται στην περίοδο από την άλωση της Πόλης έως την έξωση του Οθωνα (επιμ. Χ. Ξανθουδάκης, Π. Βλαγκόπουλος, Κ. Καρδάμης, Σ. Κουρμπανά, εκδ. Ωδείου Αθηνών, 2022, 2 CD). Εργο δοκιμιακού χαρακτήρα, ευκολοδιάβαστο, βασίζεται σε πρωτότυπη ιστορική έρευνα (παρόλο που πήρε υπόσταση στον καιρό του κορωνοϊού), το οποίο έρχεται να συμπληρώσει και να ανασύρει νέα και μη γνωστά στοιχεία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
