Ιούλιος του 1822. Ο Δράμαλης εισβάλλει στην Αργολίδα. Ο Φωτάκος αφηγείται μια σκηνή του δράματος: «η τότε Κυβέρνησις και τόσοι άνθρωποι ευρεθέντες εις το Αργος δεν το έβαλαν εις τον νουν των, αλλά έφυγαν χωρίς κανείς να πάρη ούτε την καπόταν του […]. Μόνος δε ο αντιπρόεδρος του Εκτελεστικού είπε τότε καθ’ οδόν να πάρουν τα αρχεία της Κυβερνήσεως διά να μη χαθούν· και επειδή ένας από την συνοδείαν του είπεν: «οι Ελληνες χάνονται και αυτός αρχεία θέλει», εκείνος απεκρίθη: «ας χαθούν οι Ελληνες, τα αρχεία να γλυτώσουν». Τούτο το έμαθαν οι Ελληνες τότε και εσιχάθηκαν τους πολιτικούς». Επρόκειτο για τον Θάνο Κανακάρη, πλούσιο σταφιδέμπορο, πατρινό πρόκριτο, Φιλικό, πρωτεργάτη της εξέγερσης στην Πάτρα, έναν από τους «πολιτικότερους» άνδρες της εποχής του. Οσα τού αποδίδει ο Φωτάκος αντανακλούν όψεις της σχέσης του 1821 με τα αρχεία, κυρίως όμως της συνολικής σχέσης της ελληνικής κοινωνίας με τα τεκμήρια της ιστορίας της.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
