Το Νικήτας Δέλτα (2013), το πρώτο μυθιστόρημα και πρώτο πεζογραφικό βιβλίο της Μαριλένας Παπαϊωάννου (γεν. 1982), είναι ένα πυκνό κείμενο με πολλαπλές απολήξεις, που δείχνει πως το θέμα του Εμφυλίου περνά πλέον σε μια πολύ νέα γενιά: μια γενιά η οποία συνεχίζοντας στη γραμμή των μεταπολιτευτικών προκατόχων της αντιμετωπίζει την εμφύλια σύγκρουση ως ένα δράμα που μπορεί να κλείσει μόνο με την αποδοχή των κοινών ευθυνών για το σμπαράλιασμα του βίου όλων των ανώνυμων πρωταγωνιστών του. Το τραύμα επουλώνεται εν προκειμένω μέσα από το σχεδόν ουτοπικό μήνυμα ενός ανίκητου έρωτα, ο οποίος θα επιζήσει ακόμα και μεταθανατίως. Το επόμενο βιβλίο της Παπαϊωάννου, η νουβέλα Κατεβαίνει ο Καμουζάς στους φούρνους (2016), είναι μια ασθματική και κλειστοφοβική περιπέτεια, που διαδραματίζεται στις φυλακές των Βούρλων στη Δραπετσώνα όταν ο Εμφύλιος έχει φουντώσει για τα καλά. Κι αν στο πρώτο βιβλίο της Παπαϊωάννου το τραύμα έχει ως αντίβαρό του την ερωτική ουτοπία, στο δεύτερο τα πάθη των ηρώων σπεύδουν να ευθυγραμμιστούν με τις εσώτερες αμφιταλαντεύσεις της ύπαρξης.
Με το τωρινό της μυθιστόρημα, το Ενα πιάτο λιγότερο, η Παπαϊωάννου επιστρέφει εκ νέου στην Ιστορία και πιο συγκεκριμένα στον Ιούλιο του 1965, όταν η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου πέφτει με τεράστιο κρότο, για να μπει η χώρα στον ταραγμένο κύκλο που ονομάζουμε «αποστασία» και να στρωθεί ο δρόμος προς τη δικτατορία του 1967. Το μυθιστορηματικό σκηνικό για όλα αυτά δεν είναι περιέργως η Αθήνα και οι διαμάχες στη Βουλή ή στους δρόμους (γεγονότα που οι ήρωες ακούνε στο ραδιόφωνο ή τα διαβάζουν στις εφημερίδες), αλλά το Ημεροβίγλι της Σαντορίνης, όπου η πολιτική έρχεται να υποκατασταθεί από την αρχαιολογία, την αρχαιοκαπηλία και ένα πολύμηνο χρονικό αγάπης και πένθους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
