Μου άρεσε να την αποκαλώ Αμαλία Κανελλοπούλου, με το πατρικό της, το όνομα μιας αστικής οικογένειας της παλιάς Πάτρας, που τόσο ωραία είχε περιγράψει ο θείος της, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στα δοκίμιά του και στα βιβλία του για την πόλη.
Τη γνώρισα όμως ως Αμαλία Μεγαπάνου. Είχαμε συναντηθεί στο τέλος του 1986 σε μια ανακαινισμένη, μεσοπολεμική αγρέπαυλη του Καστριού, όπου έμενε με τον τότε σύζυγό της, τον γιατρό Νώντα Μεγαπάνο. Αφορμή της συνάντησης ήταν η έκδοση ενός νέου, τότε, βιβλίου της, της «Ελπινίκης», μιας ιστορίας από τον 5ο αιώνα π.Χ.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
