«Ο Γουίλιαμ Μάξγουελ δεν αφηγείται γραμμικά τη μυθοπλασία του. Αλλωστε κινείται με μαεστρία στη ρευστή επικράτεια των αναμνήσεων. Μονάχα στο τέλος ενώνονται όλες οι ψηφίδες και αναδεικνύεται το ανατριχιαστικό βάθος ετούτης της ιστορίας. Πρόκειται για ένα διαχρονικό αριστούργημα, ας το ξεκαθαρίσουμε, που ακτινογραφεί το υπαρξιακό κόστος και το αδιόρατο πένθος της ενηλικίωσης».
Γρηγόρης Μπέκος, 12/7/2020
