Οπως κάθε νέο πράγμα σε αυτή τη χώρα, έτσι και η ηλεκτροκίνηση γεννά πάθη. Πολλοί θεωρούν ότι αργήσαμε να ασχοληθούμε μαζί της, άλλοι πιστεύουν ότι έχουμε πολύ πιο σοβαρά προβλήματα που σχετίζονται εδώ και δεκαετίες με το ζήτημα «απόκτηση και χρήση αυτοκινήτου στην Ελλάδα». Δημοσιογραφικά μιλώντας, στο Autohub συμφωνούμε και με τις δύο απόψεις: αφενός δεν μπορείς να μένεις πίσω επικαλούμενος διάφορες δικαιολογίες, αφετέρου δεν είναι δυνατόν να θεωρείς ότι η παροχή κινήτρων για την απόκτηση αυτοκινήτων με μπαταρίες είναι ξαφνικά η μόνη πρωτοβουλία που ως Πολιτεία πρέπει να αναλάβεις. Ακόμη και αν πρέπει να πειστούμε πάντως ότι είναι, η εφαρμογή της προκαλεί απορίες.
Γιατί άραγε τα κίνητρα που εξαγγέλθηκαν και βελτιώθηκαν ποσοστιαία μέσα από τη διαδικασία της διαβούλευσης (με αύξηση από 15% σε 20% της επιδότησης για την απόκτηση οχήματος με τιμή χαμηλότερη των 30.000 ευρώ και τη διατήρησή της στο 15% για οχήματα με τιμή υψηλότερη των 30.000 ευρώ, με ανώτατο πλαφόν για το όφελος που θα αποκομίσει ο ιδιώτης αγοραστής στα 6.000 ευρώ και στις δύο περιπτώσεις) αφορούν μόνο τα αμιγώς ηλεκτρικά οχήματα και όχι τα Plug-in υβριδικά, τα οποία αποτελούν ένα εξαιρετικό μεταβατικό στάδιο προς τον πλήρη εξηλεκτρισμό των οδικών μεταφορών;
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
