Αν και σας διαβεβαιώ δεν μου συμβαίνει πολύ συχνά, η Supra με έκανε να καταφύγω σε μια μαθηματική εξίσωση: Αν το R34 (GT-R) + 20 χρόνια = R35 ισχύει, τότε δεν θα έπρεπε η A80 (Μκ4 Supra Twin Turbo) + 20 χρόνια = Α90 Supra, να αποτελεί ένα αυτοκίνητο με ισχύ πέριξ των 600 ίππων και τιμή άνω των 110.000 ευρώ; Κοινώς αν η σύγχρονη εκδοχή του Skyline GT-R είναι το R35, δικαίως θα φανταζόταν κανείς τη νέα Supra ως έναν επιβλητικό αντίπαλο της 911 με εξωπραγματικές επιδόσεις και βλέψεις για ένα νέο ρεκόρ χρόνου στο Nürburgring. Η απροσδόκητη πραγματικότητα είναι ότι η νέα Supra δεν είχε την εξέλιξη που θα περίμενε κανείς.
Και λέω απροσδόκητη διότι στην περίπτωση του νέου οδηγοκεντρικού coupe της Toyota τα φαινόμενα κόπωσης είναι απολύτως ορατά. Μόνο που η συγκεκριμένη λογική δείχνει να αυτοαναιρείται στη θέα αυτού το βαρέως (εξ)οπλισμένου και ετοιμοπόλεμου δείγματος της νέας GR Supra. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχει κανείς το δικαίωμα να αντιμετωπίσει τη Supra αφοριστικά για τους εξής δύο απλούς λόγους: πρώτον, την ιστορία της και, δεύτερον, διότι τα αυτοκίνητα του είδους δεν επιδέχονται πολλές ερωτήσεις. Απλώς «είναι», ανεξαρτήτως της αφετηρίας που θα επιλέξει κανείς. Και νιώθω ιδιαίτερα ευτυχής που η παραπάνω μαθηματική μου απόπειρα αποδεικνύεται εσφαλμένη, καθώς το αυτοκινητικό τοπίο βρίθει πλέον από supercars πρόθυμα να εκτελέσουν το sprint των 0-100 χλμ./ώρα σε χρόνο περί τα 3,0 δευτερόλεπτα. Αντιθέτως, πάσχει από αυθεντικά sportscars τα οποία θα μπορούσαν να θεωρηθούν προσιτά σε ένα ευρύ κοινό, διαθέτοντας χαρακτηριστικά που δεν καθιστούν προβληματική την καθημερινή τους χρήση στο δημόσιο οδικό δίκτυο. Γι’ αυτό και μόνο η Toyota είναι άξια θαυμασμού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
