Ο τίτλος της σημαντικότερης αγοράς αυτοκινήτου στη Γηραιά Ηπειρο ανήκει εδώ και χρόνια δικαιωματικά λόγω πλήθους πωλήσεων καινούργιων αυτοκινήτων στη Γερμανία, η οποία αποτελεί σε κάθε επίπεδο βαρόμετρο για τις εξελίξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία. Είναι αυτή που δείχνει το μέλλον στον τομέα της αυτοκινητοβιομηχανίας και εκείνη που τελικά επιβάλλει την άποψή της εντός και εκτός των οργάνων της ΕΕ, παρά τις κατά πολλούς φαινομενικές υποχωρήσεις της.
Φροντίζει επίσης να επιλύει για τους πολίτες της τα προβλήματα που η ίδια δημιουργεί με τις πράξεις και τις παραλείψεις της, όπως στην περίπτωση του diesel gate. Συμμετέχει, για παράδειγμα, ενεργά στα προγράμματα ανταλλαγής και απόσυρσης παλαιότερων αυτοκινήτων -προδιαγραφών Euro1- Euro 4- επιδοτώντας ουσιαστικά μέσω ειδικού περιβαλλοντικού bonus τη διαδικασία αλλαγής του στόλου των κυκλοφορούντων οχημάτων με νεότερα που έχουν χαμηλότερες εκπομπές ρύπων, είναι αμιγώς ηλεκτρικά ή plug-in υβριδικά. Τα τελικό οικονομικό όφελος για τους υποψήφιους αγοραστές ποικίλλει ανάλογα με την εταιρεία που θα επιλέξουν, αλλά σε κάθε περίπτωση υπάρχει.
Στη Μεγάλη Βρετανία πάλι – τη δεύτερη μεγαλύτερη αγορά αυτοκινήτων στη Γηραιά Ηπειρο – οι εξαγγελθείσες φοροελαφρύνσεις ανεστάλησαν χωρίς προφανή λόγο. Με τον όρο «προφανής» δεν νοείται ασφαλώς το περίφημο Brexit, στο οποίο αποδίδεται πλέον ακόμη και ο κακός καιρός της Γηραιάς Αλβιώνος, αλλά οι Βρετανοί δεν κρύβουν την απογοήτευσή τους. «Αρχικά θεωρούσαμε ότι η κυβέρνησή μας δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν οι όροι «αυτοκίνητο» και «αυτοκινητοβιομηχανία». Τώρα είμαστε πεπεισμένοι ότι απλώς δεν ενδιαφέρεται» ανέφερε σχετικό δημοσίευμα σε ένα από τα εγκυρότερα ΜΜΕ της χώρας. Επισημαίνεται επίσης ότι όλα γίνονται για τις πολιτικές εντυπώσεις περιφρονώντας τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής που πλέον δεν ανήκουν στη θεωρητική σφαίρα ενός απώτερου μέλλοντος αλλά επιδρούν με σφοδρότητα στην καθημερινότητα όλων. Σε χώρες όπως αυτή – αλλά και σε άλλες – η ξαφνική δαιμονοποίηση των πετρελαιοκινητήρων από τη μία μέρα στην άλλη κατάφερε να κλονίσει την εμπιστοσύνη πολλών πολιτών που δηλώνουν «χαμένοι» στις μετρήσεις και στο αν πρέπει να αγοράσουν τώρα ή να μεταθέσουν χρονικά την απόκτηση καινούργιων αυτοκινήτων περιμένοντας την επόμενη δέσμη κινήτρων.
Στην Ελλάδα πάλι – αλλά όχι μόνο εδώ – δεν συμβαίνει τίποτα. Λες και ο στόχος της μείωσης των εκπομπών ρύπων αφορά τους άλλους και όχι εμάς και την υποχρέωση που έχουμε προς την κοινωνία και τις επόμενες γενιές. Σωστά θα ισχυριστεί κάποιος ότι «…εδώ διαπραγματευόμαστε ακόμη τις περικοπές στις συντάξεις, με αυτά θα ασχοληθούμε;» αλλά αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η Ελλάδα είναι απούσα από παντού – το παράδειγμα των επιδοτούμενων από την ΕΕ σημείων φόρτισης ηλεκτρικών αυτοκινήτων που εγκαθίστανται σε άλλες χώρες αλλά εμείς δεν ασχολούμαστε είναι χαρακτηριστικό. Είναι όμως ξεκάθαρο πως αν θέλεις οι πολίτες σου να οδηγούν ασφαλέστερα και καθαρότερα αυτοκίνητα συμβάλλοντας στην τόνωση της αγοράς και στην προστασία του περιβάλλοντος θα πρέπει να τους ενθαρρύνεις. Τα κίνητρα δεν πρέπει να είναι πολιτικά, προεκλογικά ή παρόμοια αλλά πρωτίστως περιβαλλοντικά και κοινωνικά. Πάντα έτσι ήταν και πάντα έτσι θα είναι.
