Του Νικόλαου Κεραμάρη
Ο σχετιζόμενος με τη σπονδυλική στήλη (ΣΣ) χρόνιος πόνος αποτελεί ένα μεγάλο και δυσεπίλυτο πρόβλημα στις σύγχρονες ανθρώπινες κοινωνίες. Το 60%-80% των συνανθρώπων μας θα βιώσουν επανειλημμένα επεισόδια οσφυαλγίας σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Πιο συγκεκριμένα, το 2016 στον κατάλογο των νοσημάτων με σημαντική απώλεια ποιότητας ζωής και ανικανότητα στις ΗΠΑ, η οσφυαλγία κατέλαβε την 1η θέση, ακολουθούμενη από την κατάθλιψη. Το κεντρικό πρόβλημα είναι η γήρανση/εκφύλιση του μεσοσπονδύλιου δίσκου (του «αμορτισέρ» της ΣΣ), με αποτέλεσμα την πυροδότηση ενός «φαύλου κύκλου» εκφύλισης (μύες, σύνδεσμοι, ζυγο-αποφυσιακές αρθρώσεις της ΣΣ). Αυτό προκαλεί τα επεισόδια χρόνιου μυο-σκελετικού πόνου στη ΣΣ (αυχεναλγία/οσφυαλγία) και μυϊκού σπασμού («λουμπάγκο»), τα οποία βελτιώνονται μετά από χρήση συντηρητικών μέσων (ανάπαυση, φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
