Όταν οι Αρβανιτάδες είχαν βγει, όπως είδαμε, κατά τις εννιάμισι το πρωί, από την πόρτα των Καλαβρύτων, ο Κολοκοτρώνης, πιστεύοντας ότι δεν έχουν απομείνει άλλοι στο κάστρο, πρόσταξε να κλείσουν την πόρτα, για να μη βγαίνουν οι ντόπιοι Τούρκοι. Την ίδια προσταγή δώσανε κι οι άλλοι καπεταναίοι: Όλες οι πόρτες σφάλισαν· και το κάστρο με τα ψηλά του τείχη, που ‘ταν, τόσους μήνες, δυνατός προστάτης, γίνηκε τώρα με μιας τεράστια φάκα, όπου είχαν όλοι πιαστεί σαν ποντίκια. Αμέσως άρχισε η σφαγή. Ποιος μπορούσε να την εμποδίσει; Και γιατί;
(…)
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
