Πολλές φορές υπάρχει ένας φόβος, μια απορία, πολλές αμφιβολίες ή και τρομοκρατία γύρω από την τεχνητή νοημοσύνη. Ακόμα και οι νέες γενιές, που είναι πιο εξοικειωμένες με τις νέες τεχνολογίες, αντιμετωπίζουν με δυσπιστία την καινούργια συνθήκη της τεχνητής νοημοσύνης.
Οι μεν φοβούνται την εξαφάνιση χειρωνακτικών επαγγελμάτων και τις αλλαγές στους ρόλους εργασίας, την απώλεια συναισθήματος και αυθεντικότητας σε σχέση με την παραγωγή περιεχομένου και θίγουν ζητήματα ηθικής σε σχέση με την κλοπή προϋπάρχοντος περιεχομένου ή και προσωπικών δεδομένων.
Οι δε οραματίζονται την τεχνητή νοημοσύνη ως μια χείρα βοηθείας για την εξοικονόμηση χρόνου με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, δημιουργώντας το περιεχόμενο που επιθυμεί ο καταναλωτής.
Παρατηρώντας τη ραγδαία ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα περισσότερο από το να συμβαδίσουμε με αυτές, να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουμε ως προς συμφέρον μας και όχι τρομολαγνικά.
Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν λάθη, ότι θα διαταραχθεί η οικονομική και πολιτική ισορροπία με την έλευση και την κυριαρχία της τεχνητής νοημοσύνης, όμως, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, σχεδόν πάντα επέρχεται η ομοιόσταση του οργανισμού της κοινωνίας μετά από μια μεγάλη ταραχή. Είναι εφικτό να βρεθούν λύσεις και η τεχνητή νοημοσύνη να είναι μόνο μια αρωγή για τον άνθρωπο και όχι μια επικίνδυνη συνθήκη για την επαγγελματική και κοινωνική του ανέλιξη.
