«Δεν είμαστε τυφλοί, είμαστε απλά άνθρωποι. Ζούμε σε μια ευμετάβλητη πραγματικότητα και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε αυτήν» γράφει ο Σαραμάγκου στο «Περί τυφλότητας», ενώ σε ένα άλλο βιβλίο του, στο «Ταξίδι του ελέφαντα», σημειώνει με νόημα: «Οι άνθρωποι απατώνται οικτρά σε σχέση με τους ελέφαντες». Το τελευταίο δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο επίκαιρο, καθώς, κάθε ημέρα που περνάει, διαπιστώνουμε οδυνηρά πως παρά το βαρύ τίμημα που πληρώνουμε, με όρους ανθρώπινων ζωών, στην πανδημία, εξακολουθούμε να αρνούμαστε να δούμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο.
Και ως λαός εμφανίζουμε όλο και περισσότερο κοντή μνήμη. Ξεχνούμε τις αμέτρητες φορές που είδαμε την κοινωνία μας να παρασύρεται από αντιεπιστημονικά αφηγήματα που υπόσχονταν μαγικές λύσεις ή αποκάλυπταν δαιδαλώδεις παγκόσμιες συνωμοσίες, συχνά – μάλιστα – και συνδυασμούς αμφοτέρων. Ξεχνούμε και, καθώς ξεχνούμε, γινόμαστε όλο και περισσότερο τα ελαττώματα που έχουμε παρά τα προτερήματά μας. Ο,τι όμως «ξεχνούν οι άνθρωποι, τα κύτταρα το θυμούνται, το σώμα, αυτός ο ελέφαντας», όπως λέει ο Τζέφρυ Ευγενίδης. Τα κύτταρα στους υποδοχείς των οποίων προσδένεται και τα καταστρέφει ο SARS-CoV-2. Tα κύτταρα των πνευμόνων, τα κύτταρα του αγγειακού ενδοθηλίου, ακόμη και τα νευρικά κύτταρα καθώς τα συμπτώματα του Long COVID Syndrome συντείνουν στο ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν ιό που εκτός από άγνωστος είναι και νευροτρόπος.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
