Τον Αύγουστο του 1918, λίγο μετά το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο επιφανής βρετανός συγγραφέας και πολιτικός σχολιαστής Χ.Γκ. Γουέλς δημοσίευσε στις εφημερίδες του Λονδίνου μια σειρά από άρθρα στα οποία υποστήριζε πως μόνο η ήττα του γερμανικού μιλιταρισμού θα τερμάτιζε τον πόλεμο. Επρόκειτο δηλαδή για πόλεμο που σηματοδοτούσε «το τέλος του πολέμου», σύμφωνα με τον χαρακτηριστικό τίτλο (The War to End the War) του βιβλίου που εξέδωσε αμέσως μετά και περιελάμβανε τα παραπάνω άρθρα.
Ο πόλεμος που «θα σήμαινε το τέλος και όλων των πολέμων» επρόκειτο να γίνει μια στερεότυπη φράση που χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα. Το τέλος όμως του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν υπήρξε και το τέλος των πολέμων, αλλά η είσοδος στην «εποχή των άκρων» (σύμφωνα με την πασίγνωστη φράση του Ερικ Χομπσμπάουμ). Λίγους μήνες μετά τη λήξη του – και πριν υπογραφεί στις 28 Ιουνίου 1919 η Συνθήκη των Βερσαλλιών – είχαμε γεγονότα που θα σημάδευαν ανεξίτηλα την πορεία του κόσμου στον 20ό αιώνα:
– Στις 5 Ιανουάριου 1919 ιδρύεται στο Μόναχο το Κόμμα Γερμανών Εργατών που στις 20 Φεβρουαρίου της επόμενης χρονιάς θα μετονομαζόταν σε Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei).
– Στις 15 Ιανουαρίου 1919, μετά την καταστολή της εξέγερσης των Σπαρτακιστών, οι δύο επιφανείς ηγέτες τους, ο Καρλ Λίμπκνεχτ και η Ρόζα Λούξεμπουργκ, θα συλλαμβάνονταν στο Βερολίνο από τα φράικορπς (παραστρατιωτικές ακροδεξιές ομάδες), θα βασανίζονταν και θα δολοφονούνταν.
– Στις 23 Μαρτίου 1919 ο Μπενίτο Μουσολίνι θα ίδρυε στο Μιλάνο της Ιταλίας το φασιστικό πολιτικό του κίνημα. Εκείνον τον μήνα επίσης στη Μόσχα ιδρύθηκε η Κομμουνιστική Διεθνής, που θα έμενε στην Ιστορία ως Τρίτη Διεθνής (Comintern).
– Σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του Μεσοπολέμου στην Ευρώπη είχαν επικρατήσει ολοκληρωτικά καθεστώτα και η μόνη χώρα που, καθώς έλεγε ο Τζορτζ Οργουελ, «είχε στυλώσει τα πόδια εναντίον τους» ήταν η Βρετανία.
