Στην προσπάθεια κατανόησης της ψυχολογίας των εφήβων πρέπει φυσικά να συνυπολογίσουμε τον κυριότερο παράγοντα, που δεν είναι άλλος από το ίδιο το σχολείο. Φυσικά δεν αναφέρομαι στο σχολείο σαν κοινότητα, αλλά στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Χωρίς να κατανέμουμε όλες τις ευθύνες στην παιδεία, πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη την πίεση που ασκείται στο πρόσωπο των μαθητών. Σε ένα πλέον ανταγωνιστικό σύστημα, όπου ο στόχος του μαθητή είναι η καλή βαθμολογία, η μεγαλύτερη αξία του σχολείου που είναι η μάθηση χάνεται. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το μεγαλύτερο λάθος του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Γιατί αν αναλογιστεί κάνεις το άγχος που έχουν οι μαθητές της χώρας μας θα συνειδητοποιήσει ότι αυτό δεν συναντάται σε κανένα άλλο κράτος. Πώς φυσικά να μην αγχώνεται ο κάθε έφηβος, αφού έχει να αντιμετωπίσει σε καθημερινή βάση έναν τεράστιο όγκο υποχρεώσεων; Αναφέρομαι δηλαδή στον μεγάλο αριθμό ασκήσεων και διαγωνισμάτων που ανατίθεται από τους καθηγητές. Και όλα αυτά υπό κανονικές συνθήκες, πόσο μάλλον τώρα στην εποχή που ζούμε, που έχουμε απομακρυνθεί και από τις λίγες ευχάριστες δραστηριότητες που είχαμε λόγω του κορωνοϊού. Ετσι σαν έφηβοι παγιδευόμαστε στον κύκλο της καθημερινότητας, ανήμποροι να διακρίνουμε τα όμορφα πράγματα στη ζωή, σε ηλικία όπου θα έπρεπε κανονικά να ήταν τα καλυτέρα χρόνια της ζωής μας. Σίγουρα χρειάζεται να παρθούν δραστικά μέτρα ώστε να γίνει κατανοητή η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σαν νέοι. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να βγούμε επιτέλους από τον φαύλο κύκλο του άγχους και να μπορέσουμε να ονειρευτούμε το μέλλον ανενόχλητοι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
