Οι κρυφές πληγές των ανθρώπων που έζησαν φυσικές καταστροφές

Της Ηλιάνας Δανέζη
«Ακουγα βροχή, χωρίς να βρέχει». «Εβλεπα στον ύπνο μου να μας κυνηγούν οι φωτιές, να μην μπορούμε να σταθούμε πουθενά». «Φοβόμουν να μπω σε σπίτια νομίζοντας ότι θα γίνει σεισμός και θα πέσει το σπίτι να με πλακώσει». Τα παραπάνω λόγια ανήκουν σε ανθρώπους που αντίκρισαν το σκληρό πρόσωπο της φύσης και βίωσαν τα ακραία καιρικά φαινόμενα, τα οποία λόγω της κλιματικής κρίσης θα χτυπούν την πόρτα μας με μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση. Οι άνθρωποι αυτοί, μιλώντας στο «Βήμα» αποκαλύπτουν τη δική τους κρυφή πληγή που βρίσκεται σε επούλωση και που ωστόσο «ανοίγει» σε κάθε ορμητική βροχή, μανιώδη πυρκαγιά και καταστροφικό σεισμό. Το ψυχικό τραύμα με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι οι επιζήσαντες των φυσικών καταστροφών απασχολεί έντονα τους ειδικούς της ψυχικής υγείας, οι οποίοι αποδίδουν σε αυτό σημαντικές συνέπειες στην ψυχική υγεία των ατόμων που τις βιώνουν. Ποια συναισθήματα βιώνουν οι πληγέντες και ποιο είναι το ψυχολογικό αποτύπωμα του τραύματος; Τι θυμούνται οι επιζήσαντες και πώς βιώνουν σήμερα αντίστοιχες φυσικές καταστροφές; Ποιος ο ρόλος της επιστήμης στην ανακούφιση αυτών των ανθρώπων και στην επιστροφή τους στην κανονικότητα μέσα από το άνοιγμα ενός «παραθύρου δεύτερης ευκαιρίας»;