Η πορεία πολλών ναυτιλιών και ειδικά των ευρωπαϊκών ναυτιλιακών δυνάμεων είναι στενά συνυφασμένη με τις γεωπολιτικές κρίσεις. Στον χώρο των θαλάσσιων μεταφορών, πριν και από την εποχή της μηχανοκίνητης ναυτιλίας, η περίφημη – όσο και σχετικά απεχθής – έκφραση «κάθε κρίση είναι και ευκαιρία» βρίσκει στη δική τους περίπτωση μια από τις καλύτερες εφαρμογές της.
Η αντικατάσταση πηγών προμήθειας βασικών πρώτων υλών ή πηγών πρωτογενούς ενέργειας, που οι γεωπολιτικές κρίσεις συνήθως συνεπάγονται, καθορίζει νέα πρότυπα θαλάσσιου εμπορίου και μπορεί να έχει πληθώρα αιτιών ανάλογα με την περίπτωση. Αποκλεισμοί – ολοκληρωτικοί ή μερικοί – άλλοτε παραδοσιακών εμπορικών εταίρων, εμπόλεμη κατάσταση με έναν ή περισσότερους από αυτούς, άρνηση εξαγωγών από πρώην εταίρο (εμπάργκο), ή απαγόρευση εισαγωγών λόγω κυρώσεων, ό,τι δηλαδή βιώνουμε στην παρούσα συγκυρία, δεν είναι καθόλου μοντέρνα αλλά αντίθετα πολύ παραδοσιακά φαινόμενα. Παρόμοιες γεωπολιτικές κρίσεις στο παρελθόν, όπως υπήρξαν οι Ναπολεόντειοι πόλεμοι δύο αιώνες πριν, δημιούργησαν εξάλλου και την ευκαιρία για τη συσσώρευση κερδών από ένα τμήμα των ελλήνων καραβοκύρηδων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
