«Πολλές φορές στο παρελθόν, όταν έδινα συνεντεύξεις, μου ζητούσαν να κάνω σύγκριση ανάμεσα σε μένα και τον Στέλιο Καζαντζίδη. Εγώ τους απαντούσα ιπποτικά και με τρόπο απλό: ο Καζαντζίδης είναι πρώτος, αλλά… στην άλλη όχθη του τραγουδιού. Κυλάει το ποτάμι και έχει δύο όχθες. Από τη μία είμαι εγώ και από την άλλη αυτός. Ενας λαϊκοδημοτικός τραγουδιστής, αξεπέραστος στο είδος του. Το ‘πα και αλλιώς: αυτός είναι αρχηγός της Χωροφυλακής κι εγώ της Αστυνομίας Πόλεων» σημειώνει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Εγώ, ο Σερ» (εκδ. Κοχλίας) που επιμελήθηκε ο δημοσιογράφος των «ΝΕΩΝ» και ερευνητής-μελετητής του λαϊκού τραγουδιού Πάνος Γεραμάνης.
Κάπου εδώ θα μπορούσε να αρχίσει και να τελειώσει το οποιοδήποτε αφιέρωμα-αναφορά στο έργο και την προσφορά του Γρηγόρη Μπιθικώτση στο ελληνικό τραγούδι και εν γένει στον ελληνικό πολιτισμό. Τα είπε ο ίδιος με παρρησία αλλά χωρίς εγωισμό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
