«Η «Αποκάλυψη τώρα!» δεν είναι μια ταινία για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Είναι ο πόλεμος του Βιετνάμ!». Τάδε έφη Φράνσις Φορντ Κόπολα εν έτει 1979, σε μία από τις πιο θρυλικές συνεντεύξεις Τύπου που έχουν ποτέ δοθεί στο Φεστιβάλ Καννών, όπου η εμβληματική πολεμική ταινία του, η οποία το 2019 κλείνει τα σαράντα, έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της (αποσπώντας τελικά τον Χρυσό Φοίνικα, εξ ημισείας με το «Ταμπούρλο» του Φόλκερ Σλέντορφ).
Την ίδια δεκαετία, του 1970, ο Κόπολα είχε παρουσιάσει τρία ακόμα αριστουργήματα: τον «Νονό», τον «Νονό 2» και τη «Συνομιλία». Ηταν το τρομερό παιδί, κάτι σαν τον άτυπο «αρχηγό» της νέας γενιάς κινηματογραφιστών που γεννιόταν εκείνη την εποχή στην Αμερική, της γενιάς του Μάρτιν Σκορσέζε, του Στίβεν Σπίλμπεργκ, του Τζορτζ Λούκας και του Μπράιαν Ντε Πάλμα.
Χαρακτήρας εκρηκτικός και πληθωρικός, ίσως και λίγο αυτοκαταστροφικός, ο Κόπολα γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ και μεγάλωσε στις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης, όπου σε ηλικία μόλις 10 ετών άρχισε να γυρίζει ταινίες. Μετά τις κινηματογραφικές σπουδές του στο UCLA, μπήκε στην προστασία του βασιλιά των b-movies Ρότζερ Κόρμαν, με τη βοήθεια του οποίου γύρισε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, «Παραφροσύνη», σε ηλικία 23 ετών. Θα ακολουθούσαν τρεις ακόμα ταινίες προτού παρουσιάσει τον «Νονό» 10 χρόνια αργότερα. Η ταινία έγραψε ιστορία και δεν έπαψε ποτέ να «καταδιώκει» τον Κόπολα, ο οποίος παρεξηγήθηκε ως γκάνγκστερ.
