Ο στρατάρχης της Ρούμελης ο σφραγισμένος εκ γενετής με το δώρον της στρατηγικής μεγαλοφυΐας, διαυλακώσας επί τέσσαρας μήνας τη Στερεάν, η οποία είχε πλέον υποκύψει εντελώς, επανήλθεν εις τας 23 Φεβρουαρίου του 1827 εις την Ελευσίνα, αφού είχε ξαναστήσει τη σημαίαν του σταυρού εις όλην τη Στερεάν από το Μακρυνόρος έως τον «κόρφο» και μόνον εις το Μεσολόγγι, τη Βόνιτσαν και τη Ναύπακτον είχεν απομείνει ορθό των «απίστων το μπαεράκι».
Με χίλιους άνδρας όλους όλους ο Καραϊσκάκης έστησε τας σκηνάς του εις το Κερατσίνι, όταν ο Μεχμέτ Ρεσήτ εις τας 4 Μαρτίου επέπεσεν εναντίον του μικρού εκείνου στρατοπέδου με την πεποίθησιν ότι θα εκέρδιζε νίκην ως εκείνην που είχεν εις τας 27 Ιανουαρίου πάρει εναντίον του Βούρβαχη εις το Καματερό. Ο Γιος της Καλογριάς όμως του έδωκε να καταλάβει. Ο αγάς ηναγκάσθη να συμμαζευθεί πληρώσας το τόλμημα της επιθέσεως με άφθονο αίμα. Μετά λίγες ημέρες δυο χιλιάδες Μοραΐτες με τον Γιάννη Κολοκοτρώνη, τον Στίνη και τους Πετμεζαίους ενίσχυσαν τους χιλίους του Καραϊσκάκη.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
