Ντιέγκο Μαραντόνα 1960-2020Στα χέρια του… Θεού

Οι ιστορίες που συνοδεύουν τον Μαραντόνα είναι πιο εντυπωσιακές από τα γκολ και τους θριάμβους του. Λέγεται ότι όταν η μάνα του τον έφερε στη ζωή ο μαιευτήρας της είπε ότι το μωρό της έχει μόνο ένα κεφάλι και δύο πόδια(!) και ότι αυτό είναι το πιο μεγάλο σημάδι ότι θα γίνει ποδοσφαιριστής. Εγινε παγκόσμιος πρωταθλητής και παγκόσμιο θέμα. Θεοποιήθηκε και λοιδορήθηκε. Εκανε τη Νάπολι να τον λατρέψει, έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που εκδικήθηκε για λογαριασμό μιας χώρας που έχασε έναν πόλεμο, λατρεύτηκε από τους συμπαίκτες του. Ξέχασε κάποτε κύπελλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στις τουαλέτες του αεροδρομίου του Μπουένος Αϊρες και έβαλε ένα περιπολικό της αστυνομίας να τον συνοδεύσει στο προπονητικό κέντρο ενώ μετέφερε στη Ferrari του δύο κιλά κοκαΐνη. Απέκτησε παιδιά – άλλα τα αναγνώρισε κι άλλα δεν τα γνώρισε. Εφτασε να κάνει τον ομοσπονδιακό προπονητή της Αργεντινής κι ας μην υπήρξε προπονητής ποτέ του. Εγινε η έμπνευση για βιβλία, για να γυριστούν ταινίες, για να γραφτούν τραγούδια που έγιναν παγκόσμια σουξέ. Το τραγούδι «La vida e una tompola» που είναι το πιο γνωστό από τα δεκάδες τραγούδια που γράφτηκαν για αυτόν το έγραψε ο Μανού Τσάο. Ο Μανού σε αυτό λέει τι θα έκανε αν ήταν ο Μαραντόνα, καταλήγοντας στο ότι θα έκανε τα ίδια λάθη. Οι δυο τους συναντήθηκαν σε ένα τηλεοπτικό πλατό πριν από χρόνια. «Τζάμπα ο κόπος που έκανες» του είπε ο Ντιέγκο, γελώντας. «Μαραντόνα δεν θα μπορούσες να γίνεις ποτέ!». Κανείς δεν θα μπορούσε να γίνει…