Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε πορεία εξόδου από την υγειονομική κρίση. Η πανδημία επέφερε μεγάλη διαταραχή της εφοδιαστικής αλυσίδας και ύφεση, κυρίως στις οικονομίες με μεγάλη συμμετοχή των κλάδων που προϋποθέτουν κοινωνική επαφή (εστίαση, τουρισμός, ταξίδια). Ωστόσο, κινητοποίησε και πρωτοφανούς μεγέθους μέτρα νομισματικής και δημοσιονομικής στήριξης στην προσπάθεια διαφύλαξης της κοινωνικής συνοχής και του παραγωγικού ιστού. Ο συνδυασμός μέτρων και αισιοδοξίας λόγω της άρσης των lockdowns συνέβαλε καταλυτικά στην ταχύτητα της κυκλικής ανάκαμψης.
Στην Ελλάδα, η οποία διέθεσε το μεγαλύτερο δημοσιονομικό πακέτο ως ποσοστό του ΑΕΠ (πλην εγγυήσεων) στην ΕΕ, το ΑΕΠ επέστρεψε ήδη το δεύτερο τρίμηνο του 2021 σε επίπεδο υψηλότερο αυτού προ πανδημίας, αλλά με τίμημα την έντονη αύξηση του δημόσιου χρέους. Παρά ταύτα, η συμπερίληψη των ελληνικών ομολόγων στο PEPP επέφερε θεαματική μείωση των επιτοκίων δανεισμού και βελτίωσε την εξυπηρετησιμότητα του χρέους, το οποίο ήδη είχε πολύ ευνοϊκή δομή (μακρές λήξεις, χαμηλά σταθερά επιτόκια). Είναι σαφές ότι η δημοσιονομική πολιτική δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να έχει τόσο διευκολυντική κατεύθυνση τα επόμενα χρόνια, η χώρα πρέπει να ξαναγυρίσει σε μονοπάτι δημοσιονομικής σταθερότητας για να εμφυσήσει εμπιστοσύνη στους διεθνείς επενδυτές. Επομένως, στο μακροχρόνιο διάστημα η ανάπτυξη θα εξαρτηθεί από την παραγωγικότητα και τα δομικά χαρακτηριστικά της οικονομίας και όχι από δημοσιονομικές ενέσεις.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
