Η ζωή μιας έφηβης ΑμεΑ στην Ελλάδα

Παλαιότερα το να είσαι ΑμεΑ στην Ελλάδα αποτελούσε ταμπού τόσο για τα ίδια τα άτομα όσο και για τις οικογένειές τους. Τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αλλάξει. Βγαίνουμε από το σπίτι μας, πηγαίνουμε σχολείο, φοιτούμε στο Πανεπιστήμιο και διεκδικούμε μια θέση στο κοινωνικό σύνολο. Αγωνιζόμαστε να ζήσουμε ανθρώπινα. Δεν είναι όμως εύκολο. Εχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς είναι η ζωή ενός ΑμεΑ στην Ελλάδα, ειδικά κατά την περίοδο της εφηβείας;

Ας αρχίσουμε από κάτι που για τα περισσότερα παιδιά θεωρείται αυτονόητο. Στην εφηβεία ο άνθρωπος αναζητά την ανεξαρτησία του από την οικογένεια, θέλει να νιώθει ελεύθερος, να βγαίνει με φίλους, να ζει τη ζωή του στο μέγιστο. Κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο για τα ΑμεΑ, καθώς στην Ελλάδα δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές στις περισσότερες πόλεις για να μπορούν να κινηθούν αυτόνομα, πράγμα που τα καθιστά εξαρτημένα είτε από συγγενικά είτε από φιλικά τους πρόσωπα. Οι υπάρχουσες δημόσιες υποδομές στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι λειτουργικές. Αλλά και τα ιδιωτικά κτίρια δεν πληρούν τις αναγκαίες προδιαγραφές, με αποτέλεσμα πολύ δύσκολα να έχουμε πρόσβαση σε καφετέριες, κινηματογράφους και κέντρα διασκέδασης.