«Κάθε φορά που βρίσκομαι στη σκηνή είμαι ενθουσιασμένη. Εκεί επάνω πρέπει να βρίσκεται ο χορευτής, έστω κι αν απλώς κάθεται ή περπατά. Η σκηνή είναι το σπίτι μου». Ηταν Νοέμβριος του 2003 όταν η Αλίσια Αλόνσο δήλωνε τις παραπάνω φράσεις συμπυκνώνοντας σε αυτές ολόκληρη τη φιλοσοφία της ζωής της.
Mερικά χρόνια αργότερα, η χορεύτρια-μύθος του 20ού αιώνα, επικεφαλής του Εθνικού Μπαλέτου της Κούβας – του συγκροτήματος που η ίδια δημιούργησε πριν από έξι δεκαετίες – ήρθε στην Αθήνα για μια σειρά παραστάσεων στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στη διάρκεια των οποίων γιόρτασε, μάλιστα, τα 87 της χρόνια. Της άρεσε να γιορτάζει τα γενέθλιά της στο θέατρο. Το 2010, για παράδειγμα, τιμώντας τα 90 της χρόνια, το American Ballet Theatre – η ομάδα με την οποία συνδέθηκε ιδιαίτερα στη διάρκεια της καριέρας της – της αφιέρωσε μια παράσταση και μια κινηματογραφική ρετροσπεκτίβα στη Μετροπόλιταν Οπερα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
