Η τηλεκπαίδευση είναι ένα νέο και εξελισσόμενο πεδίο εκπαιδευτικής δραστηριότητας. Εχει ως στόχο να δώσει τη δυνατότητα της μόρφωσης από απόσταση σε άτομα που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν διά ζώσης είτε λόγω σωματικής δυσλειτουργίας είτε λόγω διαβίωσης σε απομακρυσμένες περιοχές είτε λόγω ειδικών συνθηκών. Ως ειδικές συνθήκες θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε την πανδημία που ξέσπασε στον κόσμο στα τέλη του 2019 γνωστή ως COVID-19, η οποία και έδωσε το έναυσμα για τη συμμετοχή των μαθητών και των καθηγητών στο νέο αυτό είδος εκπαίδευσης. Η ανθρωπότητα έπρεπε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που επέβαλαν οι κυβερνήσεις των κρατών λόγω της νέας νόσου που μεταδιδόταν ραγδαία, δεν είχε υψηλό ποσοστό θνησιμότητας σε σχέση με άλλες πανδημίες αλλά εξαπλωνόταν με γοργούς ρυθμούς. Τα νέα μέτρα επηρέασαν όλους τους κλάδους της κοινωνίας, μέρος της οποίας είναι και η εκπαίδευση.

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση μπήκε πλέον στη ζωή των μαθητών, προκειμένου να καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε λόγω της νόσου, εφόσον οι μαθητές ήταν αναγκασμένοι να παραμένουν στις κατοικίες τους. Με την εφαρμογή αυτής της μεθόδου υπήρξαν τόσο θετικές όσο και αρνητικές αντιδράσεις.

Με τη βοήθεια της στατιστικής

Στο παρόν θέμα θα εξετάσουμε με τη μορφή στατιστικής ανάλυσης την άποψη καθηγητών και μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για το νέο αυτό είδος, της εκμάθησης από απόσταση (τηλεκπαίδευση). Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε δείγμα 374 μαθητών γυμνασίου και λυκείου και 97 καθηγητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πιο αναλυτικά, από τους μαθητές το 73,8% ήταν κορίτσια και το 26,2% ήταν αγόρια. Η αντίστοιχη σχέση σε απαντήσεις λυκείου-γυμνασίου ήταν 85,6% προς 14,4%.

Από τις απαντήσεις των μαθητών διαπιστώσαμε ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών (49,5%) συμμετείχαν μόνο στα μαθήματα που τους ενδιέφεραν περισσότερο, ενώ η απόδοσή τους δεν ήταν η ίδια με τη διά ζώσης εκπαίδευση (54,5%).

Εξουθενωτική διαδικασία

Παρατηρήθηκε ότι η ανάγκη πολύωρης χρήσης του ηλεκτρονικού υπολογιστή σε συνάρτηση με την υποχρεωτική παρουσία σε όλα τα μαθήματα εξουθένωνε τους μαθητές με αντίστοιχα στατιστικά αποτελέσματα. Τέλος, χρήζουν ειδικής μνείας οι απαντήσεις των μαθητών στην ερώτηση περί αντικειμενικότητας της βαθμολόγησης κατά την περίοδο της τηλεκπαίδευσης, καθ’ όσον 8 στους 10 θεωρούν ότι δεν είναι αντικειμενική.

Εν κατακλείδι, το 75% των μαθητών είναι εναντίον της τηλεκπαίδευσης, ενώ το 50% είναι υπέρ της επιστροφής στα θρανία.

Οι κυριότεροι λόγοι που δεν τους ελκύει η τηλεκπαίδευση είναι η αδυναμία επικοινωνίας και το γεγονός ότι δεν είναι προσιτή σε όλους, ενώ αντιστρόφως οι βασικότεροι λόγοι που τους αρέσει είναι η άνεση στον προσωπικό τους χώρο και ο περισσότερος χρόνος αξιοποίησης.

Με τα μάτια των καθηγητών

Από την πλευρά τους, οι καθηγητές απάντησαν με ανάλογη προθυμία στα ερωτήματα που τους τέθηκαν. Οι απαντήσεις τους σχετικά με την εμπειρία που απέκτησαν από τα διαδικτυακά μαθήματα ήταν ισορροπημένη μεταξύ καλού και μετρίου με ελαφρά κλίση προς το μέτριο. Οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι η τηλεκπαίδευση δεν αποδίδει το ίδιο σε σχέση με την απευθείας επαφή με τον μαθητή. Στα ερωτήματα της αντικειμενικότητας και της συμμετοχής στην τάξη, θεωρούν ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό αναξιοπιστίας στη βαθμολόγηση και στη συμμετοχή.

Οι απαντήσεις των καθηγητών σε θέματα εξοικείωσης με την τεχνολογία και προβλημάτων Διαδικτύου ήταν της τάξης του 60% και 90% αντίστοιχα.

Η επιστροφή στο σχολείο έλαβε θετική ανταπόκριση από το μεγαλύτερο μέρος των εκπαιδευτικών, ενώ πιστεύουν ότι η τηλεκπαίδευση είναι αναποτελεσματική κυρίως λόγω της υποβάθμισης της φυσικής επαφής και της πολύωρης έκθεσης στην οθόνη του υπολογιστή.

Προτεραιότητα η επιστροφή

Συνοψίζοντας, από τις απαντήσεις που λάβαμε και από τους μαθητές και από τους εκπαιδευτικούς καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η επιστροφή στο σχολείο είναι υψίστης προτεραιότητας. Τα μαθήματα μέσω Διαδικτύου θα πρέπει να είναι η έσχατη λύση καθότι δεν υπάρχει καθολική συμμετοχή των μαθητών όπως και αντικειμενικότητα στη βαθμολόγηση.