Στις 26 Μαρτίου 1821 το Αχαϊκό Διευθυντήριο επέδωσε σε όσους προξένους των ξένων δυνάμεων δεν είχαν ακόμη εγκαταλείψει την πόλη την ακόλουθη διακοίνωση:
«Ημείς το ελληνικόν έθνος των Χριστιανών, βλέποντας, ότι από καιρόν εις καιρόν κατηφρόνουν ημάς το οθωμανικόν γένος και σκοπεύει όλεθρον εναντίον μας πότε με ένα, πότε με άλλον τρόπον, απεφασίσαμεν σταθερώς ή να αποθάνωμεν όλοι, ή να ελευθερωθώμεν, και τούτου ένεκα βαστούμεν τα όπλα εις χείρας, ζητούντες τα δικαιώματά μας όντες λοιπόν βέβαιοι, ότι όλα τα χριστιανικά βασίλεια γνωρίζουν τα δίκαιά μας, και όχι μόνον δεν θέλουν μας εναντιωθή, αλλά θέλουν μας συνδράμει, και ότι έχουν την μνήμην, ότι οι ένδοξοι πρόγονοί μας εφάνησάν ποτε ωφέλιμοι εις την ανθρωπότητα. Διά τούτο ειδοποιούμεν την Εκλαμπρότητά σας, και σας παρακαλούμεν να προσπαθήσετε να είμεθα υπό την εύνοιαν, και προστασίαν του μεγάλου Κράτους τούτου. Ερρωσο». Υπογράφουν κατά σειρά οι Παλαιών Πατρών Γερμανός, Κερνίτσης Προκόπιος, Ανδρέας Ζαΐμης, Ανδρέας Λόντος, Μπενιζέλος Ρούφος, Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος και Σωτηράκης Θεοχαρόπουλος, όλοι τους Φιλικοί. Η απάντηση των προξένων ήταν ότι επιθυμούσαν να κρατήσουν ουδετερότητα και ότι θα διαβίβαζαν τη διακοίνωση στις κυβερνήσεις τους.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
