Τον Σεπτέμβριο του 2018 το κινηματογραφόφιλο κοινό της Αθήνας είχε την τύχη να απολαύσει στη μεγάλη οθόνη της θερινής Λαΐδος της Ταινιοθήκης της Ελλάδος ένα πλήρες αφιέρωμα στον εμβληματικό ιταλό δημιουργό Πιερ Πάολο Παζολίνι που αν ζούσε σήμερα θα γινόταν 100 χρόνων. Το αφιέρωμα είχε προκαλέσει ιδιαίτερη αίσθηση διότι εκτός από τις 17 ταινίες του Παζολίνι που παρουσίασε (15 μεγάλου μήκους, δύο μικρού μήκους, καθώς και παραλειπόμενα από δύο ταινίες του), συνοδεύθηκε από μια έκθεση φωτογραφίας από τα γυρίσματα της ταινίας «Χίλιες και μία νύχτες», με παρόντες στην Αθήνα τον ηθοποιό και στενό συνεργάτη του Παζολίνι Νινέτο Ντάβολι και τον φωτογράφο Ρομπέρτο Βίλα. Ομως μία ακόμη αξία εκείνου του αφιερώματος ήταν ότι απέδειξε πόσο επίκαιρο, ακόμα και στους σημερινούς καιρούς, είναι το έργο του Παζολίνι, αυτή «η ενοχλητική συνείδηση μιας κοινωνίας που τον έχει ακόμα ανάγκη», όπως είχε τότε εύστοχα υπογραμμίσει η διευθύντρια του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών Μόνικα Τσέκα.
Συγγραφέας, ποιητής, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ενίοτε και ηθοποιός, ο Πιερ Πάολο Παζολίνι υπήρξε ένας διανοούμενος με την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Στα 14 χρόνια που ασχολήθηκε με τη σκηνοθεσία, από το 1961 με το «Ακατόνε» ως το 1975 με το «Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα», πρόλαβε να αφήσει ένα πλούσιο, συμπαγές έργο, που εκτός από τον πολιτικό αντίκτυπό του, σηματοδοτήθηκε από αξέχαστες συνεργασίες, όπως αυτή με τη μεγάλη ιταλίδα ηθοποιό Αννα Μανιάνι στη «Μάμα Ρόμα» και με την ελληνίδα υψίφωνο Μαρία Κάλλας, με την οποία γύρισε τη θρυλική «Μήδεια» – τη μοναδική ταινία όπου η Κάλλας παίζει ως ηθοποιός και χωρίς να τραγουδά.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
