Η στρατηγική επιλογή εφαρμογής στην Ελλάδα του μοντέλου της ελεγχόμενης χρεοκοπίας με την υλοποίηση (2010-2018) των τριών μνημονίων εσωτερικής υποτίμησης κατέληξε, μεταξύ των άλλων, διαμέσου των δανειακών συμβάσεων, στη βιωσιμότητα των εξωτερικών πληρωμών της χώρας μας για τη διάσωση, κατά βάση, των τραπεζών των χωρών των δανειστών.
Παράλληλα, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, συντελέστηκε ένας βίαιος (λιτότητα, ύφεση, ανεργία, φτωχοποίηση) μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας σε μια άλλη, υποδεέστερη κατηγορία οικονομίας, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού καταμερισμού εργασίας και της στρατηγικής των πολλαπλών ταχυτήτων στην Ευρωπαϊκή Ενωση, με την εγκαθίδρυση των όρων και των προϋποθέσεων μιας οικονομίας του διαμετακομιστικού εμπορίου, των αγωγών ενέργειας, της επέκτασης των ιδιωτικοποιήσεων, του τουρισμού, των υπηρεσιών, της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας και της αποδιάρθρωσης του κοινωνικού κράτους. Ομως, σε μια τέτοια αναπτυξιακή προοπτική της ελληνικής οικονομίας, που θα έχει ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό τη συρρίκνωση της παραγωγικής και κοινωνικής της διάστασης, θα αποδυναμωθούν κατά τη μεταμνημονιακή περίοδο οι δυνατότητες «εκτίναξης του ελατηρίου», μετά τις σημαντικές απώλειες του παραγόμενου πλούτου κατά τη μνημονιακή υφεσιακή περίοδο, σταθεροποιώντας τις επιδόσεις της στο επίπεδο των ήπιων ή αναιμικών ρυθμών ανάπτυξης (1%-2%).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
