Οι περισσότεροι από τους ιστορικούς της ελληνικής κρίσης ετοιμάζονται να κλείσουν τα αρχεία τους και να κηρύξουν την οριστική της λήξη αυτό το καλοκαίρι. Δέκα χρόνια μετά την έκρηξη των οικονομικών ανισορροπιών, μέσα από τα προγράμματα και τις συχνά δραματικές εξελίξεις, οι κεντρικές από αυτές, στα δημοσιονομικά και στο εμπορικό ισοζύγιο, έχουν διορθωθεί. Οτι η πορεία της οικονομίας της χώρας πρέπει να είναι σε συμφωνία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς δεν αμφισβητείται πλέον από τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτικών κομμάτων. Ο κίνδυνος της άμεσης κατάρρευσης έχει απομακρυνθεί. Η ανάπτυξη μπορεί να είναι ασθενική, αλλά οι παρεμβάσεις από την κυβέρνηση που θα σχηματιστεί μετά τις εκλογές αναμένεται να βελτιώσουν το επιχειρηματικό περιβάλλον και να ισχυροποιήσουν τις επενδύσεις και συνακόλουθα την οικονομία.
Οσο θετικές όμως και να είναι οι προοπτικές στο επόμενο διάστημα, τόσο σημαντικές είναι και οι δομικές αδυναμίες της οικονομίας και τόσο μεγάλες οι προκλήσεις που θα ακολουθήσουν. Μια απλή προβολή της σημερινής δυναμικής δεν αρκεί για να τεθεί η χώρα σε τροχιά ισχυρής ανάπτυξης και να αφήσει πίσω της αποφασιστικά τις στρεβλώσεις που συστηματικά την τραβούν προς τη στασιμότητα και τελικά την οπισθοχώρηση. Αλλωστε, σημαντική μερίδα από τους μελετητές της περασμένης δεκαετίας ισχυρίζονται πως η κρίση ουσιαστικά ήδη έληξε μετά τα πρώτα χρόνια της, αλλά με αρνητική έκβαση. Οταν, δηλαδή, έγινε σαφές πως δεν θα εκφραζόταν ισχυρή υποστήριξη από τους πολίτες και δεν υπήρχε βούληση και σχέδιο στο κύριο τμήμα της πολιτικής για τον μετασχηματισμό της οικονομίας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
