Καλό είναι να φέρει κανείς στη μνήμη του αναγνώστη μερικά στοιχεία από την ιστορία εκείνων των Γενιτσάρων – τα τελευταία χρόνια μάλιστα βρέθηκαν σπουδαίες εκθέσεις για τη δράση τους στα αρχεία της άλλοτε Υψηλής Πύλης. Σύμφωνα με τα ιστορικώς «παραδεδεγμένα», ο πρώτος στρατός των Σουλτάνων ήταν συγκροτημένος από άτακτα σώματα ιππικού και πεζικού και πρώτος ο Σουλτάνος Ορχάν (1326-1360) έκανε τη σκέψη να συγκροτήσει μόνιμο στρατό. Σ’ αυτό βρήκε σύμφωνο και έναν από τους στρατιωτικούς του ηγέτες, τον Τζεντεριλή Χαλίφ Εφέντη. Ο τελευταίος τού συνέστησε να σχηματίσει στρατό από παιδιά χριστιανών, που θα συγκεντρώνονταν με παιδομαζώματα. Στα παιδιά αυτά θα δινόταν ισλαμική ανατροφή. Θα μπολιάζονταν με αδιάλλακτο, με τυφλό πνεύμα μισαλλοδοξίας. Θα γίνονταν τυφλά από φανατισμό. Θα πειθαρχούσαν. Θα έφταναν στα έσχατα, σε κάθε στιγμή, προκειμένου να επιτελέσουν τον σκοπό τους – τη διατήρηση δηλαδή του θρόνου του σουλτάνου. Σ’ αυτά τα παιδιά, ο κύριος σύμβουλος αυτού του σουλτάνου, στήριζε τη βάση του μουσουλμανικού στρατού. Ανεξάρτητα από υποχρεώσεις, εμφορούμενα από αυθορμητισμό και ενθουσιασμό, απογυμνωμένα ψυχολογικά από τα παλαιά τους βιώματα, θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν στο σουλτάνο ένα όργανο διατηρήσεως στην εξουσία, ακαταμάχητο, στην αξιοπιστία του τουλάχιστον και στην έλλειψη κάθε δισταγμού.
Σχετικά με την οργάνωση του στρατού αυτού ο σουλτάνος συνεβουλεύθη και τον Χατζή Μπεκτάς, διάσημο την εποχή εκείνη δερβίση, ο οποίος και βάφτισε το νέο σώμα «Γενί Τσερή», δηλαδή νέο στρατό. Στην αρχή ο στρατός των Γενιτσάρων δεν ξεπερνούσε τους 1.000 άνδρες, αργότερα όμως, την εποχή του Σουλτάνου Μεχτέμ 4ου (1648-1687), έφτασε τις 200.000. Ο φανατισμός, η πειθαρχία, η μαχητικότης, η μισαλλοδοξία των σωμάτων αυτών έμειναν μοναδικά σχεδόν στην ιστορία. Στα πεδία της μάχης μάχονταν με λύσσα. Δεν πίστευαν μόνο στον σουλτάνο, αλλά και στην κληρονομία του μουσουλμανικού παραδείσου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
