Οι εκάστοτε περίοδοι υψηλής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας αποδείχθηκαν ιστορικά μη διατηρήσιμες, καθώς ανέκαθεν εδράστηκαν σε μεγάλο εξωτερικό δανεισμό. Περαιτέρω, παρά τη συνεπή συμμετοχή της χώρας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, η ελληνική οικονομία χαρακτηριζόταν πάντα από υστέρηση παραγωγικότητας, χαμηλή εξαγωγική δραστηριότητα, εσωστρέφεια και βαριά θεσμική παθογένεια. Αναφορικά με το οικοσύστημα των επιχειρήσεων, δεν θα ήταν δυνατόν να μην επισημανθεί ότι η πλειοψηφία αυτών στην Ελλάδα, μικρών σε μέγεθος συντριπτικά, συνέχεται με την αγορά των μη διεθνώς εμπορεύσιμων υπηρεσιών και αγαθών. Την ίδια στιγμή, τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά της αυτοαπασχόλησης και της άτυπης οικονομίας στη χώρα, συνιστούν ένα μόνιμο ιδιοσυγκρατικό μειονέκτημα.
Ενα πλέγμα κεντρικών πολιτικών για τη βελτίωση της παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων, έχει ως εξής:
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
