Tο ευρωπαϊκό σχέδιο Next Generation EU (που περιλαμβάνει το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, καθώς και κάποια πρόσθετα προγράμματα) είναι αναμφίβολα το βασικό εργαλείο οικονομικής πολιτικής που θα κληθεί να απαντήσει στις προκλήσεις της επόμενης μέρας. Η αρχική σύλληψη και ο σχεδιασμός του στηρίχθηκαν στη διαπίστωση ότι οι οικονομικές συνέπειες της πανδημίας θα παραμείνουν μαζί μας ακόμα και μετά την εξάλειψή της. Η επαναφορά της οικονομικής δραστηριότητας μετά από μια παρατεταμένη περίοδο μερικής ή πλήρους διακοπής δεν είναι εύκολη. Τόσο το κεφάλαιο όσο και η εργασία που μένουν για μεγάλο διάστημα εκτός απασχόλησης απαξιώνονται, πράγμα που ισοδυναμεί με μείωση της παραγωγικής δυναμικότητας και του δυνητικού προϊόντος της οικονομίας, το λεγόμενο scarring. Με άλλα λόγια, ακόμα και όταν επανέλθει πλήρως η ζήτηση στα προ πανδημίας επίπεδα, η προσφορά πιθανότατα θα καθυστερήσει να την ακολουθήσει.
Η αναγκαιότητα της κρατικής παρέμβασης έγινε αντιληπτή από την αρχή της πανδημίας. Ολα τα ανεπτυγμένα κράτη του κόσμου, σε μια πρωτοφανή αναβίωση του παλιού καλού κεϋνσιανισμού, έσπευσαν να παρέμβουν για να αντισταθμίσουν τις οικονομικές επιπτώσεις. Οι παρεμβάσεις αυτές δεν περιορίστηκαν στη βραχυχρόνια συγκράτηση της ύφεσης και στην προστασία νοικοκυριών και επιχειρήσεων, αλλά επεκτάθηκαν και στον μεσοπρόθεσμο ορίζοντα, εξαγγέλλοντας φιλόδοξα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων που θα υποστηρίξουν τη μελλοντική ανθεκτικότητα και βιωσιμότητα των οικονομιών.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
