Ποια είναι η πιο πειστική απόδειξη ότι μια χώρα άφησε πίσω της την πολυετή οικονομική κρίση και εισήλθε σε περίοδο δυναμικής και βιώσιμης ανάπτυξης; Στην περίπτωση της Ελλάδας, ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν είχε ισχυριστεί – πριν από περίπου 10 χρόνια – ότι η πιο ασφαλής ένδειξη δεν θα είναι τόσο η βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών και η ανάκαμψη των οικονομικών δεικτών, όσο η σταδιακή επιστροφή των χιλιάδων νέων που εγκατέλειψαν τη χώρα αναζητώντας αλλού καλύτερη τύχη.
Αν πιστέψουμε τα λόγια του, τότε έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμη. Και αυτό γιατί παρά την αδιαμφισβήτητη βελτίωση του οικονομικού περιβάλλοντος, οι περίπου 500.000 άνθρωποι που εγκατέλειψαν τη χώρα στο διάστημα 2008-2017 είτε δεν σκοπεύουν να γυρίσουν είτε τοποθετούν τον επαναπατρισμό τους στο απώτερο μέλλον και υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Μάλιστα, όσο περνάει ο καιρός αυξάνεται το ποσοστό εκείνων που δεν σκοπεύουν να επιστρέψουν. Οπως κατέδειξε πρόσφατη έρευνα της ICAP, ο πληθυσμός του brain drain μεγαλώνει ηλικιακά, στήνει τη ζωή του στο εξωτερικό δημιουργώντας οικογένεια. Επιπλέον εξελίσσεται εργασιακά, καταλαμβάνοντας υψηλότερες ιεραρχικά θέσεις, λαμβάνοντας μεγαλύτερους μισθούς και έχοντας περισσότερες μισθολογικές απαιτήσεις. Τα άτομα αυτά που επιτυγχάνουν στις νέες τους πατρίδες, κατά μεγάλο ποσοστό θα παραμείνουν εκεί, χωρίς να υπάρχει τρόπος για τη χώρα να αξιοποιήσει παραγωγικά τις εμπειρίες και τις γνώσεις που έχουν αποκτήσει.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
