Οταν – μετά από μακρά περίοδο στασιμότητας – μια οικονομία επιχειρεί να εισέλθει σε τροχιά ανάπτυξης, δύο φόβους αντιμετωπίζει: πρώτα από όλα αν καταφέρει να πείσει εγχώριους και ξένους επενδυτές ότι θα υιοθετήσει ένα συστηματικό και αξιόπιστο πλαίσιο οικονομικής δραστηριότητας χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις με την εκ των υστέρων φορολογία ή άλλου είδους μελλοντική παρεμπόδιση των κεφαλαίων που θα επενδύσουν τώρα στη χώρα. Αν υπάρχει εκτίμηση ότι η χώρα κάποια στιγμή θα μπει στον πειρασμό να παραβεί αυτόν τον κανόνα, τότε τα κεφάλαια είτε θα κυνηγήσουν μόνο βραχυχρόνια κέρδη για να πουλήσουν και να φύγουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα από την αγορά είτε δεν θα έλθουν καθόλου. Η ανάπτυξη τότε θα είναι μια σύντομη παρένθεση χωρίς να αφήσει μια μακροχρόνια δυναμική.
Η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να εξορκίσει τέτοιους φόβους με αλλεπάλληλες μειώσεις φορολογίας και διάφορες διευκολύνσεις προς επίδοξους επενδυτές, πλην όμως παραμένει μια σκιά αμφιβολίας για τη μεταχείρισή τους στο μέλλον: Για παράδειγμα, η αχανής δημοσιονομική χαλάρωση που ξεκίνησε με την πανδημία και συνεχίζεται με παροχές προς πάσα κατεύθυνση για να μετριαστεί η επιβάρυνση των τιμών ενέργειας, αποτελεί για πολλούς προάγγελο μελλοντικών φορολογικών μέτρων για να εξισορροπηθεί κάπως το διευρυνόμενο έλλειμμα. Η πολιτική αστάθεια με τις αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις είναι επίσης άλλη μία εστία αβεβαιότητας που θα κάνει διστακτικούς τους επενδυτές, ιδιαίτερα σε τομείς παραγωγής που απαιτείται μακροχρόνια ενασχόληση και δέσμευση κεφαλαίων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
