Η είσοδος στο 2020 δεν είναι απλά η αφετηρία του νέου έτους και μιας νέας δεκαετίας αλλά σημειολογικά αφορά το χρονολογικό κλείσιμο μιας ιστορικής περιόδου. Μια περίοδος που στιγματίστηκε από τη χρεοκοπία της χώρας και τις κοσμογονικές αλλαγές που επήλθαν ως αποτέλεσμα των διαχρονικά αναποτελεσματικών πρακτικών και επιλογών. Μια δεκαετία επώδυνη σε πολλαπλά επίπεδα που κλείνει όμως με την κατάσταση πιο σταθερή και συνεχώς βελτιούμενη. Απαιτείται συνέχιση των προσπαθειών προκειμένου να κλείσουν τα ανοιχτά μέτωπα και να αντιμετωπιστούν θετικά οι απαιτήσεις τού σήμερα και οι προκλήσεις τού αύριο.
Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, που πιθανότατα θα χαρακτηριστεί ως η δεκαετία των μνημονίων, είναι γεγονός ότι έγιναν σημαντικές τομές αλλά καταγράφηκαν και λάθη. Από την εμπειρία μου ως υπευθύνου για την υλοποίηση της συμφωνίας του 3ου προγράμματος, θεωρώ ότι η εκδήλωση της κρίσης είχε ως συνέπεια τα μνημόνια, διαφωνώντας με την άποψη ότι τα προγράμματα προσαρμογής προκάλεσαν την κρίση. Οι επιπτώσεις της κάκιστης διαχείρισης των δημοσιονομικών από το μέσο της προηγουμένης δεκαετίας σε συνδυασμό: α) με την εμμονή σε ένα μοντέλο μεταβιβάσεων και δανεισμού, β) τη ρητορική των «εύκολων» λύσεων και γ) την προάσπιση συμφερόντων προς άγραν «πελατών-ψηφοφόρων», οδήγησαν τη χώρα στην αναγκαιότητα ενεργοποίησης του προστατευτικού «διχτυού» των προγραμμάτων στήριξης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
